Ανταλλακτική βιβλιοθήκη - καλή ιδέα!

Και μένα παιδιά, μου φαίνεται ότι ...

ο παράδεισος θα μοιάζει με μια τεράστια βιβλιοθήκη 

(όπως λέει κι ο Μπόρχες)... 

Τη φαντάζομαι αυτήν την βιβλιοθήκη σαν έναν μεγάλο ηλιόλουστο κήπο, με πολλές σκιερές γωνιές, με παγκάκια, με κιόσκια, με πυκνές φυλλωσιές, σαν φωλίτσες... Σε κάθε δέντρο υπάρχουν διαφορετικά βιβλία. Αλλού τα ποιήματα, αλλού οι μικρές ιστορίες, ξαπλωμένα κάτω στο γρασίδι άπειρα μυθιστορήματα. Από μέσα τους βγαίνουν οι ήρωες και συνομιλείς μαζί τους, βολτάρεις μέσα στον κήπο, σκαρφαλώνεις στα δέντρα και κοιτάς πέρα τη θάλασσα και τα σύννεφα... Τι λέω, Θεέ μου... Τέλος πάντων. Ήθελα να πω ότι τα βιβλία είναι ένας ολόκληρος κόσμος, γεμάτος μαγεία...

Αχ, μακάρι να το νιώθατε εσείς αυτό... 

Σταματώ την ονειροπόληση και αντιγράφω εδώ τις σχετικές πληροφορίες με την ανταλλακτική βιβλιοθήκη της Στέγης.

Διαβάστε και... εμπνευστείτε! 

"Ανοιχτή και προσβάσιμη 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την βδομάδα.

Ο καλύτερος τρόπος να μοιραστούμε την αγάπη μας για τα βιβλία.

«Ο καλύτερός μου φίλος είναι αυτός που θα μου χαρίσει ένα βιβλίο που δεν έχω διαβάσει» Αβραάμ Λίνκολν.

Με το πνεύμα της ελεύθερης ανταλλαγής βιβλίων, κάθε ώρα και από όλους, δημιουργήθηκε η ανταλλακτική βιβλιοθήκη της Στέγης, ακριβώς μπροστά από το κτίριο, επί της Λεωφόρου Συγγρού.

Πρόκειται για μια καινοτόμα ιδέα και πρωτοβουλία των αρχιτεκτόνων Ειρήνης - Αιμιλίας Ιωαννίδου και Ελευθέριου Αμπατζή, που εφαρμόστηκε με μεγάλη ανταπόκριση στο Δήμο Κηφισιάς. Στόχος είναι να καθιερωθεί η Βιβλιοθήκη της Στέγης ως θεσμός και παράλληλα, τα βιβλία μας να ταξιδέψουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και όχι μόνο.

Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να πάρουν και να αφήσουν τα βιβλία που επιθυμούν, εντελώς δωρεάν. 

Κάποιος μπορεί να φέρει ένα βιβλίο χωρίς την υποχρέωση να πάρει κάποιο άλλο και το αντίστροφο. Επίσης, δεν είναι απαραίτητη η επιστροφή των βιβλίων. Ο χρήστης το μόνο που έχει να κάνει αφήνοντας τα βιβλία του είναι να κολλήσει στη ράχη τους τα ειδικά αυτοκόλλητα “swap-it/ αντάλλαξέ το” που θα βρει στα ράφια της βιβλιοθήκης.
Το μόνο που χρειάζεται είναι η διάθεση όλων να μοιραστούν τα παλιά τους βιβλία και να ανακαλύψουν νέα.
Ξεκινώντας να χρησιμοποιούμε τη βιβλιοθήκη της Στέγης την κάνουμε δική μας.
Η βιβλιοθήκη της Στέγης κατασκευάστηκε από την «Σκριμιζέας ΑΕΒΕ»"

Για περισσότερες πληροφορίες: www.sgt.gr, www.vivliothiki.org , press@sgt.gr

Πηγή: thinkfree

Θα ήθελα να κάναμε κι εμείς κάτι τέτοιο στο σχολείο μας. Τι λέτε; Ε; Είστε;;;;;;

Ανοιχτή πρόσκληση - πρόκληση: 

ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ !!!! 

(Πληροφορίες στο γραφείο καθηγητών)

Χριστέ μου, ας έρθει έστω και ένας ή μία να με βρει!!!!

(μαθητής, καθηγητής, φύλακας, γονιός... ας βρω κάποιον!)

Το μεγάλο μας τσίρκο, μεγάλη παράσταση!!!

΄

Το Σάββατο το απόγευμα πήγα στο θέατρο! 

Είδα το "μεγάλο μας τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Λίγες φορές στη ζωή μου έχω αισθανθεί τόσο έντονα τη δύναμη του θεάτρου! 

Κόσμος πολύς... Είχε κλείσει σχεδόν ο δρόμος του "Ακροπόλ" από αυτούς που έβγαιναν κι αυτούς που περίμεναν να μπουν.

Νομίζω ότι είναι μία από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες παραστάσεις που αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα του 2012 υπάρχουν ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ που δουλεύουν με μεράκι, που νιώθουν και ξέρουν να εμπνέουν και τους άλλους.

Καθώς έφευγα συγκινημένη και προβληματισμένη από το θέατρο χτύπαγαν στο μυαλό μου δύο φράσεις:
Αυτή που είπε ο Τ. Νούσιας στο τέλος του έργου:
"Αυτό θέλαμε απόψε. Να μη φύγετε αδιάφοροι... "
(γι' αυτό δεν έλεγαν τις παραστάσεις "διδασκαλίες" οι αρχαίοι, ε;)
κι αυτή που είπε η Μ. Ασλάνογλου με τον υποβλητικό ήχο των τυμπάνων
"Αν δεν με πιστεύετε, βάλτε το αυτί σας στο χώμα και ακούστε... Η γη μας χτυπάει με ογδόντα σφυγμούς... Ωραίους σαν από παλιό τύμπανο... Κάτι γίνεται... Κάτι γίνεται..."

Αυτό το σημείο του έργου ήταν πραγματικά πολύ δυνατό!

Οι δύο πρωταγωνιστές (Τάσος Νούσιας  -  Μαρίνα Ασλάνογλου) είναι έξοχοι
 - με εντυπωσίασαν ειλικρινά και οι δύο - αλλά θα έλεγα το ίδιο
για ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ τους συντελεστές αυτής της παράστασης!

Ο Γιώργος Αρμένης σε ρεσιτάλ ερμηνείας ως Κολοκοτρώνης και Καραγκιόζης,
ο Αλέξανδρος Τσακίρης τρομερός Χατζηαβάτης,
ο Μιχάλης Γούναρης ως μπαρμπα-Γιώργος,
η Marlene Kaminsky με εκπληκτική κίνηση και μπρίο... τι να πω;

Θέλω να γράψω για τον καθένα τους.
Προσωπικά λάτρεψα τον τραγουδιστή Ζαχαρία Καρούνη. Τι φωνή ήταν αυτή!
Κάποιες στιγμές ανατρίχιασα με την ερμηνεία του.

Και τα κοστούμια, οι χορογραφίες, η κίνηση στη σκηνή... όλα έδειχναν τι δουλειά πραγματική είχε γίνει στις πρόβες.

Ο σκηνοθέτης, Σωτήρης Χατζάκης έφερε το έργο στα μέτρα της εποχής μας και το έκανε τόσο δροσερό κι επίκαιρο...

Φυσικά, εκτίμησα ακόμα μία φορά τον μεγάλο Ιάκωβο Καμπανέλλη που έγραψε αυτό το έργο. Πραγματικά σοφό. Με επηρέασε βαθύτατα. Θα προσπαθήσω να πάω τους μαθητές μου να το δουν!
Το κομμάτι που αναφέρεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας και την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου είναι πολύ διδακτικό. Αλλά και όλο το κείμενο!!! Σκέπτομαι ότι πρέπει να είχαν πραγματικά κότσια ο Καμπανέλλης κι οι άλλοι, για να το ανεβάσουν αυτό το έργο εν καιρώ δικτατορίας...
Είναι πολλές οι ατάκες του έργου και τα στιγμιότυπά του, που έρχονται στο νου μου, τώρα που γράφω. Αλλά, ειδικά η σκηνή με τον Επιτάφιο της Μικρασίας μου έχει μείνει στην καρδιά! Δεν έχω δει καλύτερη αποτύπωση του δράματος που παίχτηκε τότε σε όσες γιορτές, αφιερώματα και επετειακές εκδηλώσεις έχω πάει.

Γεια σου μεγάλε Καμπανέλλη!

Α... πρέπει ν' αναφερθώ στη στιγμή που μένουν ακίνητοι όλοι οι ηθοποιοί επί σκηνής και πέφτει η φωνή του Ξυλούρη στο "Φίλοι κι αδέρφια"... Φοβερό!!
(Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν εκείνη η πρώτη παράσταση του έργου με Καρέζη, Καζάκο και Ξυλούρη και μάλιστα όταν παιζόταν επί Χούντας... πρέπει να ήταν η απόλυτη ανατριχίλα. Αχ, να 'μουνα από μια μεριά να την έβλεπα... Τι σου είναι το σανίδι, όταν το πιστεύεις, ε;
Δεν θέλω, όμως, τώρα ν' αναφερθώ πολύ σε αυτή την πρώτη παράσταση, γιατί δεν θέλω να μειώσω την τωρινή της εκδοχή, που ήταν υπέροχη!).

Θα κλείσω με τον συνθέτη της μουσικής τον Σταύρο Ξαρχάκο και τους εκπληκτικούς του μουσικούς. Αυτό που ένιωθα καθώς έβλεπα την παράσταση ήταν ότι η μουσική είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν ήταν απλά το "ντύσιμο" του θεατρικού δρώμενου, διεκδικούσε την προσοχή μας και μας έκανε να προσέχουμε κάθε νότα, με την προσήλωση αυτού που βρίσκεται σε μία συναυλία.
Με εντυπωσίασε ο ακκορντεονίστας, ο βιολιστής, ο πιανίστας, αυτός που έπαιζε τα πνευστά, ο μπουζουκτζής που πήρε μετά και λαγούτο... Όλοι τους ήταν ένας κι ένας.

Το ξέρω ότι μπορεί να θεωρηθώ υπερβολική στις κρίσεις μου,
μα αλήθεια δεν έχω να πω κάτι αρνητικό γι' αυτή τη δουλειά.
Και πιστέψτε με, συνήθως, κάτι αρνητικό βλέπω, που ή το γράφω ή απλά το αφήνω ανείπωτο.
Εδώ, όμως, δεν ήταν τίποτε, μα τίποτε που δεν μου άρεσε... Τίμια κι ειλικρινά.

Α... να τώρα θυμήθηκα κάτι. Η τσιγαρίλα από τη στοά του Ακροπόλ, που όρμησε μέσα στο θέατρο, μόλις άνοιξαν οι πόρτες του διαλείμματος.

Αντιγράφω όλους τους συντελεστές του έργου, γιατί νομίζω ότι τους αξίζει ν' αναφερθούν προσωπικά. ΕΥΓΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!

Συγγραφέας: Καμπανέλλης, Ιάκωβος

Σκηνοθεσία: Χατζάκης, Σωτήρης

Μουσική: Ξαρχάκος, Σταύρος

Διεύθυνση ορχήστρας: Ξαρχάκος, Σταύρος

Σκηνικά - Κοστούμια: Δρίνη, Έρση

Χορογραφία: Σωτηρίου, Δημήτρης

Φωτισμοί: Παναγιωτόπουλος, Αντώνης

Βοηθός σκηνοθέτη: Χατζηιωάννου, Μαρίνα

Βοηθός σκηνογράφου: Χαρμούση, Αναστασία

Βοηθός σκηνογράφου: Κοτρίδου, Εβελίνα

Βοηθός ενδυματολόγου: Χαρμούση, Αναστασία

Βοηθός ενδυματολόγου: Κοτρίδου, Εβελίνα

Οργάνωση παραγωγής: Στεφανίδου, Ροδή

Οργάνωση παραγωγής: Αρβανίτη, Τόνια

Ηθοποιοί
Ασλάνογλου, Μαρίνα (Ρωμιάκι, Πυθία)
Νούσιας, Τάσος (Ρωμιός, Καπετάνιος, Κλέφτης)
Μπάκα, Κική (Πιερότος, Κολλητήρι)
Μορφακίδης, Δημήτρης (Α´ Μακεδόνας, Γραμματέας, Νεόκλητος, Τρελός, Βοηθός πωλητή)
Καραμφίλης, Γιάννης (Β΄ Μακεδόνας, Όθωνας, Καπετάνιος, Αριστοκράτης, Χωρικός, Σταύρακας)
Τσακίρης, Αλέξανδρος (Ιερέας, Άγγλος Πρέσβης, Αυλικός, Χωρικός, Χατζηαβάτης, Ζωγράφος)
Νίνης, Χρήστος (Αρχιερέας, Ρώσος Πρέσβης, Καπετάνιος, Χωρικός, Βεληγκέκας)
Αρμένης, Γιώργος (Ζητιάνος, Κολοκοτρώνης, Καραγκιόζης, Βενιζέλος)
Γούναρης, Μιχάλης (Μοναχός, Α' Καπετάνιος, Χωρικός, Μπαρμπα-Γιώργος, Πλανόδιος Πωλητής)
Καπέλιος, Νίκος (Μοναχός, Γάλλος Πρέσβης, Αυλικός, Ανδρίκος, Απεσταλμένος, Ράφτης)
Χαρίσης, Γιάννης (Μοναχός, Αυστριακός Πρέσβης, Αυλικός, Λέων, Απεσταλμένος)
Μαγδαληνός, Νίκος (Μοναχός, Βαυαρός, Πρόεδρος, Ασημάκης)
Kaminsky, Marlene (Ιέρεια, Αριστοκράτισσα, Ερατώ, Χωρική)
Ζαφειριάδου, Χρύσα (Ιέρεια, Αριστοκράτισσα, Αριάδνη, Χωρική, Μοδίστρα, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού)
Σωφρονίδου, Ευανθία (Αριστοκράτισσα, Χωρική, Παιδί, Νιόνιος)
Ταταρέα, Αμαλία-Ελευθερία (Αριστοκράτισσα, Χωρική, Μορφονιός)
Παλάντζα, Λίλιαν (Χωρική, Αριστοκράτισσα, Αγλαΐα, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού)
Σπυροπούλου, Πολυξένη (Μοναχός, Χωρική, Αριστοκράτισσα, Φρόσω)
Ράπτη, Στέλλα (Μοναχός, Χωρική, Αριστοκράτισσα, Καπελού, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού)

Ερμηνευτές
Καρούνης, Ζαχαρίας (τραγούδι)

Χορευτές
Αλεξίου, Παναγιώτα
Γεωργιάδου, Αφροδίτη
Καφαντάρης, Κωνσταντίνος
Τσιάμογλου, Αλέξης

Σημείωση Καλλιτεχνικής Διανομής
Στην ορχήστρα, που διευθύνει επί σκηνής ο Σταύρος Ξαρχάκος,
συμμετέχουν οι μουσικοί: Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Νίνο Κιτάνι (φλάουτο, κλαρίνο, φλογέρα), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι, μαντολίνο, λαούτο), Διαμαντής Σιδερίδης (τζουράς, μπουζούκι), Νίκος Σαμπαζιώτης (κιθάρα), Σταύρος Καβαλιεράτος (κοντραμπάσο), Γιάννης Χατζής (κρουστά)

Σκέψεις για το έργο του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και Σκηνοθέτη της παράστασης
«Το Μεγάλο μας Τσίρκο» είναι μια μαρτυρία για τη διαχρονία της Εθνικής μας περιπέτειας. Ένα λαϊκό έπος στο οποίο διαγράφονται ανάγλυφα οι αρετές αλλά και οι παθογένειες της φυλής, οι ανατάσεις και οι πτώσεις, οι αγώνες και οι αγωνίες ενός λαού, που φορτωμένος τη βαριά του ιστορία, δοκιμάζει τον βηματισμό του προς τον χρησμό ενός αμφίσημου μέλλοντος. Μια καταβύθιση του Πατριάρχη της μεταπολεμικής δραματουργίας στη «θεία κωμωδία» του ανελέητου ελληνικού αφηγήματος.

Σωτήρης Χατζάκης

Σας έπεισα να πάτε να το δείτε, άραγε; 

Πιστέψτε με, αξίζει!!!!

Μπείτε και στην ιστοσελίδα του 

Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος 
για να δείτε περισσότερα

Α... Έγραψε κι η φίλη μου η roadartist για την παράσταση. Μπείτε να δείτε τι γράφει.
Πάντα αυτά που γράφει εκείνη είναι ενδιαφέροντα. 

Ζώντας πέρα από τα Όρια

                                                Νομίζω ότι αξίζει να προσέξουμε το νόημα των λόγων αυτής της εμπνευσμένης κοπέλας.
Η δύναμη της θέλησης και η πίστη στα όνειρα που προτείνει
είναι εξαιρετικά υλικά για τη συνταγή ενός καλύτερου κόσμου!
Της βγάζω το καπέλο!
Αυτά είναι...

Edward Yudenich - ο επταετής μαέστρος!!!!

10 παιδικά υπνοδωμάτια από όλον τον κόσμο...

Υποθέτω ότι θα το έχετε δει αρκετοί στα ηλεκτρονικά σας ταχυδρομεία. 

Το αναρτώ για όσους δεν το έλαβαν.

Από την Κένυα στο Κεντάκι και απο τα σκουπίδια σε ροζ δωμάτια. Παιδιά απο όλο το κόσμο , διαφορετικές κουλτούρες και κοινωνικές τάξεις, όλα μαζι κάτω απο τον φακό του φωτογράφου James Mollison .

 Ένα σοκαριστικό έργο που δείχνει την ανισότητα ανάμεσα σε παιδιά. Αν είναι να κάνουμε μια σημαντική αλλαγή πρέπει να ξεκινήσουμε από τα παιδιά.

Το βιβλίο του ονομάζεται "Where Children Sleep"

Όταν ζητήθηκε από το φωτογράφο James Mollison να κάνει ένα project σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών, του ήρθε στο μυαλό το παιδικό του δωμάτιο. Η εξέλιξη αυτής της ιδέας ήταν το "Where Children Sleep". Οι φωτογραφίες που έβγαλε απεικονίζουν τη σκληρή πραγματικότητα.

Ιndira (7 ετών) απο το Νεπάλ. Μοιράζεται το στρώμα της, το μοναδικό στο σπίτι, με τα αδέρφια της. Απο 3 χρονών δουλεύει 6 ώρες την ημέρα, πάει σχολειο και ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια.

 

Kaya(4 ετών) από το Τόκυο. Μένει με τους γονείς της σε ένα μικρο διαμέρισμα και στο δωμάτιο της έχει πολλά φορέματα, παλτά, κούκλες και περούκες, Ονειρεύεται να σχεδιάζει κινούμενα σχέδια οταν μεγαλώσει.

 

Dong (9 ετών) από Κίνα. Μοιράζεται το δωμάτιο του με την οικογένεια του. Αγαπάει το τραγούδι, και τα απογεύματα βλέπει λιγη τηλεόραση και κάνει τα μαθηματα του για το σχολείο. Το ονειρο του ειναι να γίνει αστυνομικός.

 

Joey (11 ετών) από Κεντάκι, Η.Π.Α. Οταν ήταν 7 χρονών, πυροβόλησε το πρώτο του ελάφι. Του αρέσει να κυνηγάει με τον πατέρα του, και έχει 2 δικα του πιστόλια και ένα τόξο. Το κατοικίδιο του ειναι μια σαύρα με την οποία του αρέσει να βλέπουν μαζί τηλεόραση τα απογεύματα.

 

Jasmine (4 ετών) από Κεντάκι, Η.Π.Α. Μένει με την οικογένεια της σε ένα μεγάλο σπίτι σε μια φάρμα. Έχει συμμετάσχει σε πάνω απο 100 διαγωνισμούς ομορφιάς και έχει κερδίσει πολλά βραβεία. Για τους διαγωνισμούς αυτούς εξασκείται καθημερινά με προσωπικό εκπαιδευτή.

 

Lamine( 12 ετών) απο τη Σενεγάλη. Μοιράζεται το δωμάτιο του με άλλα αγόρια. Τα κρεββατια δεν είναι άνετα και έχουν τούβλα αντί για πόδια σαν στήριγμα. Δουλεύουν κάθε μέρα απο τις 6 το πρωί σε χωράφια μέχρι το απόγευμα όπου διαβάζουν το Κοράνι.

 

Thais (11 ετών) από την Βραζιλία. Μοιράζεται το δωμάτιο της με την αδερφή της. Είναι συνηθισμένη σε συμμορίες και χρήση ναρκωτικών στην γειτονιά. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μοντέλο όπως πολλά κορίτσια απο την Βραζιλία.

 

Douha (10 ετών) από την Παλαιστίνη. Μένει σε κατασκήνωση προσφύγων με τα 11 αδέρφια της και μοιράζεται το δωμάτιο με τις 5 αδερφές της. Ο αδερφός αυτοκτόνησε σε επίθεση ενάντια στο Ισραήλ.

 

Jamie (9 ετών) από την Νέα Υόρκη. Μένει σε ρετιρέ στην 5η λεωφόρο. Ονειρε΄θεται να γίνει δικηγορος σαν τον πατέρα του και πηγαίνει σε ιδώτικο δημοφιλές σχολείο όπου μαθαίνει οικονομικά. Κάνει μαθήματα τζούντο και κολύμβησης.

 

Roathy (8 ετών) από την Καμπότζη. Το στρώμα του , όπου και μένει, είναι σε σκουπιδια και το κρεβάτι του είναι παλία λάστιχα αυτοκινήτου. Το μόνο του γεύμα είναι το πρωινο. Κάνει μπάνιο μαζί με άλλα παιδιά σε τοπικό φιλανθρωπικό κέντρο πριν να φύγει για τη δουλειά του όπου ψάχνει πλαστικά μπουκάλια και κονσέρβες τα οποια και πουλάει σε εταιρεία ανακύκλωσης.

 

Nantio (15 ετών) από την Κένυα. Μέλος της φυλής Rendille . Μένει σε σκηνή φτιαγμένη απο πλαστικό. Θέλει να παντρευτεί με πολεμιστή αλλά πρώτα θα πρέπει να υποστεί κλειτoριδεκτομη.Κάθημερινά προσέχει τα πρόβατα και κόβει ξύλα.

 

Άστεγο παιδί από τη Ρωμη, Ιταλία. Μένει σε στρώμα στην ύπαιθρο. Η οικογένεια του και αυτός δεν έχουν ταυτότητες και δεν μπορούν να βρούν κανονικές δουλειές. Οι γονείς του καθαρίζουν τζάμια αυτοκινήτων και κανείς τους δεν είναι μορφωμένος.

 μετάφραση /επιμέλεια: Natalie Sampas
http://www.childit.gr/

Το κινητό... προέκταση του χεριού!

Καταθέτω το παρακάτω ως αφόρμηση για συζητήσεις.

ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ . . . . . 

  . . . όταν πίνει καφέ . . . . 

    . . . όταν είναι με παρέα σ' ένα εστιατόριο . . . 

  

. . . όταν απολαμβάνει την ομορφιά ενός Μουσείου . . . .    

  

. . . σε μιά φιλική παρέα σ' ένα καφέ. . . . .   

. . . απολαμβάνοντας μια μέρα στη θάλασσα. .    

  . . . στο γήπεδο υποστηρίζοντας την ομάδα τους . . 

    
. . διασκεδάζοντας με τη φιλενάδα τους . .  

 
  . . απολαμβάνοντας τη πόλη από ένα convertible ..   

  

Ο Einstein είχε δίκιο:

Albert Einstein:   
"I fear the day when the technology overlaps with our humanity. The world will only have a generation of idiots."  

"Φοβάμαι την ημέρα που η τεχνολογία θα νικήσει την ανθρωπιά. Τότε ο κόσμος θα έχει μόνο μια γενιά, από ηλίθιους." 

Ρητά...

Ένα βιαστικό γεια πέρασα να πω και να αφήσω κάποια ρητά που μου έστειλαν σήμερα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο.
Φιλιά σε όλους.
... Ακόμα internet δεν έχω και μπαίνω σπάνια...