Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έφηβος Καρλ Τζόσεφ ανακοίνωνε στην μητέρα του και τα εννέα αδέλφια του ότι θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, αυτό που εισέπραξε ήταν χαμόγελα κατανόησης, όπως αυτά που σχηματίζονται στο δικό μας πρόσωπο όταν ένα μικρό παιδάκι μας λέει ότι θέλει να πετάξει.
Ο Καρλ, το τέταρτο από τα δέκα παιδιά μιας πάμπτωχης μονογονεϊκής οικογένειας από ένα μικρό καπνοχώρι της Φλόριντα, γεννήθηκε χωρίς αριστερό πόδι. Και μόνο το γεγονός ότι μέχρι τότε μπορούσε να μετακινείται με ένα πόδι ήταν αρκετό για την οικογένειά του. Κι όμως αυτός ήθελε κάτι παραπάνω…
Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας δεν επέτρεπε επισκέψεις στα νοσοκομεία, εγχειρήσεις και τεχνητά μέλη. Ενας από τους μεγαλύτερους αδελφούς του Καρλ του έφτιαξε ένα τεχνητό μέλος από ξύλο, αλλά γρήγορα ο νεαρός το παράτησε και μετακινούνταν με ένα πόδι.
Ούτε καν μπαστούνι δεν χρησιμοποιούσε. Στο σχολείο αποτελούσε ήδη αξιοπερίεργο φαινόμενο και ο προπονητής της ομάδας αμερικάνικου ποδοσφαίρου του γυμνασίου (ένα από τα πιο σκληρά σπορ παγκοσμίως) παραλίγο να πέσει από την καρέκλα του όταν ο Καρλ παρουσιάστηκε μπροστά του και του είπε ότι ήθελε να δοκιμαστεί για την ομάδα. Τον άφησε σχεδόν χαριστικά, ώσπου διαπίστωσε ότι ο νεαρός ήταν προικισμένος με μια τεράστια δύναμη και θέληση τόση, που η αναπηρία του δεν φαινόταν στο γήπεδο!
Ο Καρλ όχι μόνο έπαιξε στην ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά εξελίχθηκε και σ’ έναν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας. Ανέπτυσσε μεγάλη ταχύτητα με το μοναδικό του πόδι και ήταν ένας από τους καλύτερους μπλοκέρ της ομάδας. Παράλληλα έπαιζε και μπάσκετ κι έφτασε στο σημείο να καρφώνει (!), παρά το γεγονός ότι δεν είναι πολύ ψηλός (1μ.85). Δοκίμασε τις ικανότητές του και στο στίβο, στο άλμα εις ύψος ειδικότερα, όπου είχε ρεκόρ 1μ.77, μια τεράστια επίδοση για αθλητή με αναπηρία.
Οι φοβερές του ικανότητες τον έφεραν μέχρι και το κολλεγιακό πρωτάθλημααμερικάνικου ποδοσφαίρου, όπου φόρεσε τη φανέλα του κολλεγίου Bethune Cookman. Μέχρι σήμερα είναιο μοναδικός αθλητής μ’ ένα πόδι που έπαιξε σε αυτό το επίπεδο. Το παρατσούκλι του όταν έπαιζε ήταν «Sugarfoot», δηλαδή… Ζαχαροπόδαρος, λόγω της μεγάλης του ευελιξίας. Η συμμετοχή του τον έκανε γνωστό σε όλες τις ΗΠΑ, έδωσε δεκάδες συνεντεύξεις και σε όλες έλεγε μια χαρακτηριστική φράση: «Ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει στις δυνατότητές του και να έχει θέληση. Ο Ιησούς Χριστός κάνει τα υπόλοιπα»…
Το 2009 ο Καρλ Τζόσεφ μπήκε στο Hallof Fame, την ύψιστη διάκριση για αθλητή, των κολλεγίων της Φλόριντα. Πριν από λίγες ημέρες ανακηρύχθηκε… πρώτος των πρώτων, δηλαδή ο καλύτερος απ’ όλους τους αθλητές της πολιτείας. Μεγαλωμένος σε μια εποχή που ο αθλητισμός ατόμων με αναπηρία ήταν ακόμα ταμπού, ακόμα και στις ΗΠΑ, κατάφερε με τη δύναμη της θέλησής του να ξεπεράσει τα εμπόδια. Σήμερα είναι πετυχημένος προπονητής αμερικάνικου ποδοσφαίρου.
Πηγή: Καλά Νέα
No comments:
Post a Comment