Οι ποιητές είναι ελεύθεροι,
ελεύθεροι μέσα στο χρόνο,στον χώρο που κινούνται..
Και σ'έναν κόσμο
καινούριο,ελεύθεροι μέσα στο χρόνο,στον χώρο που κινούνται..
εντελώς δικό τους
μέσα στον οποίο αισθάνονται

Μα υπάρχει άραγε κάποιος φόβος που τους σταματά;
Κάποιο σκοτεινό σημείο;
Οι ποιητές είναι ελεύθεροι να περπατούν
σε δρόμους..
Λευκούς, κόκκινους, χρυσούς, γαλάζιους..
μα και σε πιο σκοτεινούς ακόμα

Οι ποιητές τολμούν να κάνουν τη βουτιά εκείνη,
στο κενό..
για την ποίηση,για την "Μούσα", για το πνεύμα,
για το αμάρτημά τους...

Μην τους σταματάτε.
Αν είναι, βουτήξτε κι εσείς μαζί τους.
Ρ. Μ. (μαθήτρια της Γ΄ τάξης του 4ου ΓΕΛ Αιγάλεω)
Α, Ρ.Μ, δε θα το μετανιώσει κανείς που θα βουτήξει μαζί τους, να είσαι σίγουρη!
ReplyDeleteΚαλές βουτιές,λοιπόν - ισοβίως! :-)
Αμήν.
ReplyDelete