Μια καλή αρχή!

Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή, αναμφίβολα. Έχω βρει ένα κριτήριο όμως για να μπορώ να τις χωρίσω σε καλές και άσχημες. Το κριτήριο αυτό είναι απλό: η πίστη που έχω στο είδος μας να σώσει τον εαυτό του από τον "άλλο" εαυτό του.  Δηλαδή αν μια μέρα πιστεύω ότι μπορεί να σωθεί η ανθρωπότητα, τότε είναι καλή ημέρα, αλλιώς είναι μια άσχημη ημέρα. Γενικώς έχω ψηλά τις ελπίδες μου όταν είμαι καλοδιάθετος και το αντίστροφο. Παρατήρησα όμως ότι υπάρχει κάτι που αψηφά αυτήν τη γενικότητα. Τις ημέρες που είμαι καλοδιάθετος εάν σε ένα τυχαίο γεγονός, μια τυχαία ευκαιρία να βοηθήσω έναν άγνωστο συνάνθρωπο, δεν την εκμεταλλευτώ, χάνω την καλή διάθεσή μου και συνεπώς την πίστη μου. Εάν όμως είμαι κακοδιάθετος και επιλέξω να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία, τότε η ημέρα μου θα φτιάξει με αυτό το μοναχικό κι ειλικρινές "ευχαριστώ". Με λίγα λόγια παρατηρώ ότι όταν ενσαρκώνω αυτήν την πίστη στην καθημερινότητά μου, τότε αυτή ατσαλώνεται και έχω ακόμη μεγαλύτερη διάθεση να εκμεταλλευτώ αμέσως την επόμενη ευκαιρία που θα μου τύχει, ενώ όταν την αγνοώ, διαβρώνεται. Πιστεύω λοιπόν ότι ο καλύτερος τρόπος για να σώσουμε τους εαυτούς μας είναι να ενσαρκώσουμε την ίδια ιδέα που θέλουμε να γίνει πραγματικότητα, να βοηθήσουμε έναν ξένο, έναν φίλο, ακόμη και κάποιον που δε συμπαθούμε, ειδικά αυτόν που δε συμπαθούμε. Επίσης πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να διαδοθεί μια τέτοια ιδέα δεν είναι από "στόμα σε στόμα", αλλά από "ευχαριστώ σε ευχαριστώ". Ακόμη κι αν δεν είναι και η καλύτερη ιδέα για να σωθούμε, τότε σίγουρα είναι μια καλή αρχή!