Η αξία μίας ψήφου

Όπως κάθε ψήφος, αυτή που θα ρίξουμε στην κάλπη, έχει διπλό περιεχόμενο. Κρίνουμε αυτούς που μας κυβέρνησαν για τα πεπραγμένα τους και δηλώνουμε τι θέλουμε να γίνει από δω κι εμπρός.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι τα μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια (και πολλά προηγούμενα) βρίσκονται ενώπιον ενός εκλογικού σώματος που είναι αποφασισμένο να τα τιμωρήσει. Για το κομματικό κράτος που εξέθρεψαν, τον πανάκριβο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, τα τέρατα της γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής, αλλά και γιατί αρχικά δεν είδαν την επερχόμενη κρίση, φάνηκαν δειλοί και αργοί στις αποφάσεις για την αντιμετώπισή της, ενώ παραμένουν εκτεθειμένοι για τα σκάνδαλα επί σκανδάλων που έπληξαν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Και τα δύο μεγάλα κόμματα όφειλαν να απολογηθούν. Αν το έκαναν επαρκώς και αν έπεισαν ότι αντιλαμβάνονται πού βρισκόμαστε, θα φανεί εν πολλοίς όταν ανοίξουν οι κάλπες. Για να μην ξεχνιόμαστε, όμως, τα ίδια ακριβώς ισχύουν -σε μικρότερο βαθμό- για το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Γιατί σχεδόν όλα τα πρόσωπα που συναπαρτίζουν τα (πολλά) κόμματα που διεκδικούν την είσοδο στη Βουλή, δεν ήρθαν από αλλού. Τα γνωρίζουμε καλά.

Υπάρχει και το «από δω κι εμπρός». Πολύ περισσότερο αυτήν τη φορά, που η χώρα δεν έχει περιθώρια για νέες περιπέτειες και η κοινωνία δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Πέρα από τα διλήμματα για την Ευρώπη και το ευρώ, πέρα από την αγωνία κάθε εργαζομένου για το αύριο και κάθε οικογένειας για την επιβίωσή της, αυτό που πραγματικά καλούμαστε να διαλέξουμε είναι ο δρόμος που θα πάρουμε όλοι μαζί. Υπάρχει ο δρόμος της Ευρώπης που έχουμε ακολουθήσει επί τριάντα χρόνια και τον γνωρίζουμε. Προσφέρει ασφάλεια και ευκαιρίες, αλλά πρέπει να σέβεσαι τους κανόνες. Σε αυτές τις εκλογές, ορισμένοι από τους διεκδικητές της ψήφου μάς πλασάρουν την ιδέα της «αντίστασης στους κανόνες», ισχυριζόμενοι ότι με αυτόν τον τρόπο θα επιβάλουμε στους Ευρωπαίους τις απόψεις μας. Ακούγεται πολύ αισιόδοξο και υπερβολικά εύκολο. Καλό θα ήταν, όμως, να μας πουν εάν υπήρξε πριν από εμάς κάποιος άλλος που εφάρμοσε αυτήν τη «συνταγή». Αν υπήρξε μία άλλη χώρα που δικαιώθηκε για την απόφασή της να μην πληρώσει τους δανειστές της και να αθετήσει τις συμφωνίες με τους εταίρους της. Εκτός εάν δεν υπάρχει...