Το νόημα της ζωής

... "ἀλλά χάσαμε τό νόημα ὅλης αὐτῆς τῆς διαδρομῆς. Εἶναι ἕνα μουσικό κομμάτι κι ἐσύ ἔπρεπε νά τραγουδᾶς ἤ νά χορεύεις, ἐνῶ ἡ μουσική ἀκόμη ἔπαιζε..."

Alan Watts

Ἕνας ἀξιόλογος διευθυντής ... ἐμπνέει τόν Σύλλογο Διδασκόντων καί κάνουν ... θαύματα!!!!

Αντιγράφω τό κείμενο πού βρῆκα δημοσιευμένο στή σελίδα τῶν καθηγητῶν ξένων γλωσσῶν (πρέπει νά εἶναι παλαιά δημοσίευση γιατί τό ἔχω δεῖ ἀρκετές φορές... αλλά τώρα ἀποφάσισα νά τή μοιραστῶ μαζί σας καί ἀπό δῶ)!!!!

Ποιος είσαι εσύ, δάσκαλε, που χαλάς την πιάτσα;

 1 Ιουνίου 2013 
Ντροπή σου δάσκαλε! Ακούς εκεί! Διευθυντής δημοτικού και να έχει στο σχολείο του τέτοιες συνήθειες! 
Νικόλας Σιούτας το όνομά του. Είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει. Το πρώτο είναι οι συνήθειές του που έχει το “θράσος” να τις επιβάλλει σε μια ολόκληρη γειτονιά. 

Τι κάνει αυτός; Μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές του σχολείου, κάπου στη Ν. Σμύρνη, έχουν φτιάξει ένα σχολείο όπου, άκουσον άκουσον, λειτουργούν τα εξής: 
ταρατσόκηπος με βιολογικούς λαχανόκηπους μαθητών, 
μετεωρολογικός σταθμός ενταγμένος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο, αισθητήρες καταγραφής σεισμών συνεργαζόμενο με το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, 
λιοστάσι, σημεία ανακύκλωσης,
 διαδραστικούς πίνακες, 
κατοπτρικό τηλεσκόπιο και web radio. 
Επίσης έχει την απίστευτη συνήθεια να διοργανώνει “αστροβραδιές”  όπου τα παιδιά με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων και τηλεσκοπίων παρατηρούν τα άστρα και μαθαίνουν αστρονομία και όχι ζώδια από το Άστρα και Όραμα. 
Σα να μην φτάνουν όλα αυτά, διοργανώνει κάθε Σάββατο απόγευμα κινηματογραφικές προβολές στο home cinema του σχολείου για παιδιά και γονείς, με είσοδο ελεύθερη.

Το σχολείο γίνεται ένας χώρος χαράς, κεφιού, δημιουργίας και αγάπης για το χώρο. Και τολμά αυτός ο δάσκαλος να αμφισβητεί με τις πράξεις του εκείνη την τεράστια φιγούρα του σχολείου που γκρινιάζει ολημερίς γιατί δεν έχει μελάνι (“κι εγώ άμα είναι δεν κάνω τίποτα έτσι”), γιατί παίρνει λίγα λεφτά (λες και θα τιμωρήσεις το άσπλαχνο κράτος αν δε δουλεύεις). 

Ντροπή σου δάσκαλε! Χαλάς την πιάτσα!
 Την είδηση μάθαμε από ΤΑ ΝΕΑ απ’ όπου είναι και η φωτογραφία. 

Το blog του σχολείου του πιατσοχαλαστή αυτού δασκάλου είναι εδώ.

Πηγή: Καθηγητές Ξένων Γλωσσών

Αδιαφορία...

Μάστιγα των ημερών μας και απειλή για το μέλλον μας η συνήθεια της αδιαφορίας. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, η αδιαφορία δεν ανήκει στις "αντικειμενικά καλές" αξίες. Αδιαφορία σημαίνει αδυναμία. Αδυναμία να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που μας απασχολεί, αδυναμία να βρούμε,να ψάξουμε ή ακόμη και να δεχτούμε τη λύση. Αυτή η αδυναμία εμφανίζεται συνήθως όταν χρειάζεται να παραδεχτούμε ένα λάθος μας, γι' αυτό επιλέγουμε την αδιαφορία. Αδιαφορία σημαίνει αδράνεια. Αδράνεια είναι ο τρόπος των δειλών να δεχτούν την ήττα τους, να αποφύγουν το πρόβλημα και να γλιτώσουν. Η αδιαφορία όμως είναι κάτι παραπάνω από μία διεφθαρμένη αξία, είναι τρόπος ζωής, εξάλλου αδιαφορία λίγες φορές δείχνουμε στα προβλήματά μας, αφού έτσι δεν θα λυθούν ποτέ. Είναι τρόπος ζωής κι απειλή για το μέλλον μας, διότι αδιαφορία δείχνουμε στα προβλήματα και τις ανησυχίες του διπλανού μας. Και γιατί δηλαδή να μας απασχολούν τα προβλήματα των άλλων; Καλή ερώτηση, γιατί λοιπόν να είμαστε άνθρωποι; Η απάντηση είναι ίδια. Δεν μπορεί να λέγεσαι άνθρωπος και να μην σε ενδιαφέρει ο διπλανός σου. Ο αδιάφορος είναι και δυστυχισμένος άνθρωπος, επειδή στερείται την ευτυχία της βοήθειας και της ειλικρινής κι ανιδιοτελής ευγνωμοσύνης που την ακολουθεί. Βοήθησε το διπλανό σου ακόμη κι αν δεν τον ξαναδείς στη ζωή σου, μόνο χαρά θα λάβεις. Μην περιμένεις να απλώσει εκείνος το χέρι, άπλωσέ το εσύ πρώτος, κάνε την αρχή. Ανήμπορος είναι όποιος δεν μπορεί να αφιερώσει λίγο χρόνο στο γείτονα, για να πει μια ευγενική κουβέντα. Και Θεέ μου πόσους ανήμπορους έχουμε γεμίσει!

Μια δειγματοληψία για ενημέρωση...

Πόλεμος, μαζική δολοφονία, γενοκτονία, εξολόθρευση γένους, δολοφονία, αφαίρεση ζωής,

βιαιοπραγία, σκόπιμος τραυματισμός, χτύπημα, χειροδικία, σωματική βία, σωματική φθορά, απειλή, απειλή για αφαίρεση ζωής, απειλή βιαιοπραγίας, απειλή με όπλο, οικονομική απειλή, λεκτική απειλή, απειλή αγαπημένου προσώπου, εκβιασμός, εξαναγκασμός σε πράξη, απόσπαση αντικειμένου με βία,  εκφοβισμός, λεκτική βία, βρισιές, βωμολοχίες, κατάρες, φωνές, εξευτελισμοί, συναισθηματική βία, συναισθηματική φθορά, καταπίεση, εκμετάλλευση συναισθηματικής εξάρτησης, εκμετάλλευση, ψυχολογική βία, ψυχολογική φθορά, εκμετάλλευση ψυχολογικής εξάρτησης, ταπείνωση, υποτιμητική συμπεριφορά, μπούλιν (bullying), ψευδή κατηγορία, οικονομική εκμετάλλευση, εκμετάλλευση οικονομικής εξάρτησης, κλοπή, βίαιη κλοπή, απόσπαση αντικειμένου με βία, βιασμός, βίαιος εξαναγκασμός σε σαρκική ένωση, σεξουαλική βία, σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική εκμετάλλευση, σεξουαλική παρενόχληση, επιβολή σεξουαλικής πράξης, εξαναγκασμός σεξουαλικής συμπεριφοράς,συμπεριφορά παρενόχλησης, κακοποίηση, επιβολή παρουσίας, καταστροφή περιουσίας, φθορά περιουσίας, εξαφάνιση περιουσίας, απειλή για καταστροφή περιουσίας, στέρηση δικαιωμάτων, περιορισμός δικαιωμάτων, στέρηση αναγκών, απαγορεύσεις, απαγόρευση ικανοποίησης αναγκών, απαγόρευση καλλιέργειας, απομόνωση, κοινωνική απομόνωση, απομόνωση σε περιορισμένο χώρο, περιορισμός κινητικότητας, καταναγκασμός, εξαναγκαστική παρότρυνση, εξαναγκασμός σε απραξία, βασάνισμα, τρομοκρατία, η σιωπή, η αδράνεια.

Το ρίσκο!

Το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή είναι να βρίσκουμε τη δύναμη κάθε μέρα να συνεχίσουμε το κυνήγι των στόχων μας. Πολλές φορές έχουμε την τύχη να υπάρχει στη ζωή μας κάποιος ή κάτι που ανανεώνει την επιθυμία μας και τη δύναμη να συνεχίσουμε το κυνήγι. Ίσως είναι ένα αγαπημένο πρόσωπο που μας ενθαρρύνει, τα θετικά αποτελέσματα από την μέχρι τώρα προσπάθειά μας, ένα ενθύμιο του στόχου, μια εσωτερική παρόρμηση. Εγώ όμως θέλω να σου μιλήσω για άλλου είδους πιθανά κίνητρα, λίγο πιο κρυμμένα, όχι τόσο υγιή κι ίσως ακόμη κι επικίνδυνα, γιατί κρύβουν ένα ρίσκο. Ο πιο ισχυρός Κύκλωπας είναι αυτός μέσα σου, η αμφιβολία στον ίδιο σου τον εαυτό, ο φόβος σου, ο δισταγμός σου. Αυτός γεννιέται συνήθως από το περιβάλλον και τους ανθρώπους που σε κυκλώνουν. Μία καθημερινή πολιορκία με σκοπό την αποδυνάμωση και τελικά την εγκατάλειψη του κυνηγιού. Πρέπει οπωσδήποτε ο Λαιστρυγόνας αυτός να μετατραπεί σε Φοίνικα. Πρέπει κάθε εισερχόμενο δόρυ και βέλος της πολιορκίας να μετατραπεί σε προσωπικό όπλο. Χρειάζεται κάθε ένας που ενσαρκώνει μια διαφορετική οδό να γίνεται αντιπαράδειγμα, κάθε κουβέντα που θα γεννούσε αμφιβολίες να γίνει ριπή αέρος στα πανιά σου. Υπάρχει λόγος που δεν υπάρχει χάρτης για την κατεύθυνση που πηγαίνεις, κι αυτός είναι γιατί κανείς δεν τόλμησε να τον χαράξει. Δεν είναι τυχαίο που οι πιο πλούσιοι χάρτες ανήκουν σε έναν άνθρωπο ο καθένας. Άνθρωποι όμως με εγωισμό, με πείσμα, με έπαρση, με σκοπό να αποδείξουν σε όλους όσους τους σταματούσαν ότι υπάρχει νησί και προς αυτήν την κατεύθυνση, μια ακόμη φωτεινή Ιθάκη. Μα χρειάζεται κλειστά αυτιά και κοντά χέρια από κάθε πηγή που γεννά αμφιβολίες και τύψεις και απέναντι σε κάθε Λαιστρυγόνα χρειάζεται γενναιότητα. Πολλοί Λαιστρυγόνες, ακόμη πιο πολλοί Κύκλωπες θα περιμένουν, αυτούς του ίδιους Κύκλωπας και Λαιστρυγόνας πρέπει να μετατρέψεις σε λιμάνια Φοινικικά και να αφήσεις κάθε Σειρήνα να τραγουδάει μόνη της. Είναι από τα πιο επικίνδυνα ταξίδια της ζωής, ένας ξεχωριστός τρόπος ταξιδιού, συγκεκριμένη πορεία ζωής, γι' αυτό και καταφτάνεις στην πιο γόνιμη και ηλιόλουστη Ιθάκη, γιατί κανείς δεν τόλμησε να ταξιδέψει σαν εσένα νωρίτερα. Μα το ρίσκο παραμένει, θα φτάσεις ίδιος όπως ξεκίνησες, αδιάφθορος;

Μια καλή αρχή!

Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή, αναμφίβολα. Έχω βρει ένα κριτήριο όμως για να μπορώ να τις χωρίσω σε καλές και άσχημες. Το κριτήριο αυτό είναι απλό: η πίστη που έχω στο είδος μας να σώσει τον εαυτό του από τον "άλλο" εαυτό του.  Δηλαδή αν μια μέρα πιστεύω ότι μπορεί να σωθεί η ανθρωπότητα, τότε είναι καλή ημέρα, αλλιώς είναι μια άσχημη ημέρα. Γενικώς έχω ψηλά τις ελπίδες μου όταν είμαι καλοδιάθετος και το αντίστροφο. Παρατήρησα όμως ότι υπάρχει κάτι που αψηφά αυτήν τη γενικότητα. Τις ημέρες που είμαι καλοδιάθετος εάν σε ένα τυχαίο γεγονός, μια τυχαία ευκαιρία να βοηθήσω έναν άγνωστο συνάνθρωπο, δεν την εκμεταλλευτώ, χάνω την καλή διάθεσή μου και συνεπώς την πίστη μου. Εάν όμως είμαι κακοδιάθετος και επιλέξω να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία, τότε η ημέρα μου θα φτιάξει με αυτό το μοναχικό κι ειλικρινές "ευχαριστώ". Με λίγα λόγια παρατηρώ ότι όταν ενσαρκώνω αυτήν την πίστη στην καθημερινότητά μου, τότε αυτή ατσαλώνεται και έχω ακόμη μεγαλύτερη διάθεση να εκμεταλλευτώ αμέσως την επόμενη ευκαιρία που θα μου τύχει, ενώ όταν την αγνοώ, διαβρώνεται. Πιστεύω λοιπόν ότι ο καλύτερος τρόπος για να σώσουμε τους εαυτούς μας είναι να ενσαρκώσουμε την ίδια ιδέα που θέλουμε να γίνει πραγματικότητα, να βοηθήσουμε έναν ξένο, έναν φίλο, ακόμη και κάποιον που δε συμπαθούμε, ειδικά αυτόν που δε συμπαθούμε. Επίσης πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να διαδοθεί μια τέτοια ιδέα δεν είναι από "στόμα σε στόμα", αλλά από "ευχαριστώ σε ευχαριστώ". Ακόμη κι αν δεν είναι και η καλύτερη ιδέα για να σωθούμε, τότε σίγουρα είναι μια καλή αρχή!

Γιατί;

Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς. Παρά την επίμονη προσπάθεια του εκπαιδευτικού συστήματος κατάφερα να αγαπήσω τα βιβλία και τη γνώση. Όχι μόνος βέβαια, έχω τους πολύτιμους δασκάλους μου να ευχαριστώ γι' αυτό και τους γονείς μου φυσικά που μου χάρισαν ανοιχτά αυτιά και φίλτρα για ό,τι οδεύει προς αυτά. Μα έχω ένα παράπονο που γεννήθηκε σε μια προσπάθεια μου πριν μερικά χρόνια και ξανά αυτές τις μέρες. Ένα παράπονο που δεν ξέρω που αλλού να το φωνάξω, παρά στους δασκάλους μου. Ένα παράπονο στοχευμένο, που για εμάς τους τυχερούς μας στερεί κόσμους ατελείωτους και συναισθήματα εξίσου μεγάλα. Στόχος η ποίηση. Απορώ. Γιατί νιώθω ανήμπορος να διαβάσω ποίηση; Γιατί νιώθω ότι δεν καταλαβαίνω τους ένδοξους δημιουργούς; Γιατί νιώθω τα νοήματά τους κρυμμένα κι εμένα ανήμπορο να τα βρω; Γιατί δε νιώθω ότι από το σχολείο κατάφερα να πάρω τα εφόδια για την αναζήτηση αυτή και τις οδηγίες που χρειάζομαι; Γιατί νιώθω την αντίληψή μου και τη ματιά μου τόσο ρηχή; Μήπως δεν υπάρχει τελικά κάτι να βρω; Αλλά τότε γιατί δεν μπορώ να το δω αυτό; Μήπως η ποίηση μιλάει διαφορετικά στον καθένα; Τότε γιατί ψάχνω κάτι παραπάνω; Γιατί δεν μου αρκεί η ματιά μου; Γιατί δεν τη νιώθω διατρητική; Μήπως υπερβάλλω; Θυμάμαι ότι στο σχολείο συζητούσαμε τα ποιήματα κι όλα φαίνονταν φυσικά. Τώρα γιατί αυτή η δυσκολία; Γιατί νιώθω τόσο έντονα την ανάγκη ενός δασκάλου, ενός οδηγού; Μήπως όντως δεν έχω τα απαραίτητα εφόδια; Γιατί δεν ξέρω από πού να αρχίσω να τα αναζητώ; Γιατί νιώθω μόνο τη ζωή ικανή να μου χαρίσει κάποια από αυτά; Γιατί τόση ανημποριά; Γιατί υποψιάζομαι ότι οι δάσκαλοί μου τελικά δεν ευθύνονται για την αδυναμία μου αυτή; Γιατί δεν μπορώ να απαντήσω πειστικά στον εαυτό μου όλα αυτά τα ερωτήματα; Γιατί ανόητε εαυτέ, γιατί;

Ἡ ΑΓΑΠΗ εἶναι τόπος ἱερός...

Η παραπάνω φωτογραφία κάνει το γύρο του διαδικτύου τις τελευταίες ημέρες.
Δείχνει ένα κοριτσάκι που έχασε τη μητέρα του στον πόλεμο. Στην αυλή του ορφανοτροφείου όπου φιλοξενείται, ζωγράφισε τη μητέρα της με κιμωλία και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της. Έβγαλε και τα παπούτσια της όπως όταν μπαίνουμε σε ιερό χώρο. 
Συγκλονιστικό! Η αγάπη είναι ο πιο ιερός μας τόπος.

Nτροπή σου δάσκαλε...

Παιδιά διάβασα τό παρακάτω ἄρθρο ἐδῶ καί τό μεταφέρω στό blog μας, γιατί μοῦ ἔκανε ἐντύπωση!!!!! Τέτοιους δασκάλους νά εἴχαμε παντοῦ... τί ὄμορφα πού θά ἦταν!

Ντροπή σου δάσκαλε! Ακούς εκεί...

Διευθυντής δημοτικού και να έχει στο σχολείο του τέτοιες συνήθειες! Νικόλας Σιούτας το όνομά του. Είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει. Το πρώτο είναι οι συνήθειές του που έχει το “θράσος” να τις επιβάλλει σε μια ολόκληρη γειτονιά. Τι κάνει αυτός; Μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές του σχολείου, κάπου στη Ν. Σμύρνη, έχουν φτιάξει ένα σχολείο όπου, άκουσον άκουσον, λειτουργούν τα εξής: ταρατσόκηπος με βιολογικούς λαχανόκηπους μαθητών, μετεωρολογικός σταθμός ενταγμένος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο, αισθητήρες καταγραφής σεισμών συνεργαζόμενο με το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, λιοστάσι, σημεία ανακύκλωσης, διαδραστικούς πίνακες, κατοπτρικό τηλεσκόπιο και web radio. Επίσης έχει την απίστευτη συνήθεια να διοργανώνει “αστροβραδιές”  όπου τα παιδιά με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων και τηλεσκοπίων παρατηρούν τα άστρα και μαθαίνουν αστρονομία και όχι ζώδια από το Άστρα και Όραμα. Σα να μην φτάνουν όλα αυτά, διοργανώνει κάθε Σάββατο απόγευμα κινηματογραφικές προβολές στο home cinema του σχολείου για παιδιά και γονείς, με είσοδο ελεύθερη.Το σχολείο γίνεται ένας χώρος χαράς, κεφιού, δημιουργίας και αγάπης για το χώρο.

Και τολμά αυτός ο δάσκαλος να αμφισβητεί με τις πράξεις του εκείνη την τεράστια φιγούρα του σχολείου που γκρινιάζει ολημερίς γιατί δεν έχει μελάνι (“κι εγώ άμα είναι δεν κάνω τίποτα έτσι”), γιατί παίρνει λίγα λεφτά (λες και θα τιμωρήσεις το άσπλαχνο κράτος αν δε δουλεύεις). Ντροπή σου δάσκαλε! Χαλάς την πιάτσα!

Την είδηση μάθαμε από ΤΑ ΝΕΑ απ’ όπου είναι και η φωτογραφία.

Το blog του σχολείου του πιατσοχαλαστή αυτού δασκάλου είναι εδώ.

Όπου μπαίνεις και ακούγεται Χατζιδάκις! Μήπως να διωχθεί σαν την άλλη τη δασκάλα με τον Κεμάλ;

πηγή http://elniplex.com/

………………………………………………………………………………………

Νικόλαος Σιούτας

Δάσκαλος και εκτός της αίθουσας

Στόχος του πριν από δύο χρόνια, όταν έγινε διευθυντής, ήταν να δημιουργήσει ένα σχολείο με όραμα και ανοιχτό στην κοινωνία. Οι προσπάθειές του δείχνουν να έχουν αποτέλεσμα. Το σχολείο είναι περιζήτητο και πολλοί γονείς επιδιώκουν να στείλουν σε αυτό τα παιδιά τους, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως κύτταρο ζωής για ολόκληρη τη γειτονιά. Ολα αυτά, διότι το σχολείο του ξεφεύγει από τα συνηθισμένα
Η εκδήλωση την οποία διοργάνωνε για χθες το βράδυ στο Αλσος Νέας Σμύρνης αποδεικνύει πόσο ανοιχτό στην κοινωνία είναι το σχολείο που διευθύνει. Στο Αλσος ήταν προγραμματισμένη η «Αστροβραδιά του 4ου»: οι μαθητές θα παρατηρούσαν τον έναστρο ουρανό με τηλεσκόπια με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων.

Ο Νικόλαος Σιούτας, δρ Ψυχολογίας, ειδικός παιδαγωγός και πρώην σχολικός σύμβουλος, γεννήθηκε στις Κομποτάδες Φθιώτιδας από γονείς αγρότες. Η αγάπη του για το παιδί, όπως λέει, τον οδήγησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δίδαξε σε ορεινά μονοθέσια – διθέσια σχολεία του Νομού Βοιωτίας και έπειτα σε σχολεία της Αθήνας. Επηρεασμένος από τον Αλέξανδρο Δελμούζο άρχισε σύντομα να εφαρμόζει τις παιδαγωγικές αρχές του. «Οι ιδέες του με επηρέασαν από την αρχή της εκπαιδευτικής μου πορείας. Θεωρώ ότι ο Αλέξανδρος Δελμούζος είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Η αποδέσμευση από την αυθεντία του παραδοσιακού δασκάλου, η ανάδειξη ενός συνεργατικού μοντέλου και η βιωματική μάθηση είναι αυτά που με εκφράζουν», αναφέρει.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ. Ο εκπαιδευτικός, ο οποίος τα τελευταία 30 χρόνια μένει στη Ν. Σμύρνη και είναι πατέρας δύο παιδιών, δεν είναι ένας δάσκαλος κολλημένος στο σχολικό πρόγραμμα, ούτε ένας διευθυντής κλεισμένος στο γραφείο του. Αεικίνητος, από τη στιγμή που βρέθηκε στη θέση του διευθυντή στο 4ο Δημοτικό Ν. Σμύρνης, στη συμβολή των οδών Κράτητος και Αποστολάκη, ψάχνει συνεχώς να βρει καινούργια πράγματα που θα εμπνεύσουν τους μαθητές.

H λίστα των πρωτοποριακών δράσεων και προγραμμάτων που υλοποιούνται με πρωτοβουλίες του στο 4ο Δημοτικό είναι μεγάλη. Το σχολείο διαθέτει έναν καταπράσινο ταρατσόκηπο όπου εφέτος οι μαθητές φύτεψαν τους δικούς τους βιολογικούς λαχανόκηπους. Εχει μετεωρολογικό σταθμό ενταγμένο στο δίκτυο του Meteo (του Εθνικού Αστεροσκοπείου). Εχει δικό του αισθητήρα καταγραφής σεισμών και συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το λιοστάσι που υπάρχει στο σχολείο, τους διαδραστικούς πίνακες, τα σημεία για ανακύκλωση, το κατοπτρικό τηλεσκόπιο. «Ο,τι γίνεται, γίνεται με κέφι. Αφησα μία θέση μεγαλύτερη, του σχολικού συμβούλου. Ηρθα εδώ και έβαλα ένα στοίχημα: Να κάνουμε ένα δημόσιο σχολείο που δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα ιδιωτικό. Πιστεύω στο νέο σχολείο, στο βιωματικό σχολείο. Από όποιο σχολείο και αν πέρασα είχα την ίδια φιλοσοφία», τονίζει μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο κ. Σιούτας προσθέτοντας ότι το δημόσιο σχολείο δεν ταυτίζεται με το μίζερο.

Αισθάνεται όμως την ανάγκη να τονίσει ότι το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα στο 4ο Δημοτικό είναι προϊόν συλλογικής εργασίας «όπου ο κάθε εκπαιδευτικός του σχολείου μας δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Είναι η καλύτερη ομάδα με την οποία έχω συνεργαστεί στα 35 χρόνια της εκπαιδευτικής μου πορείας».

Φροντίζει να ενημερώνει για το ποιος είναι ο στόχος του και στην ιστοσελίδα του σχολείου. Γράφει πάνω πάνω: «Στοχεύουμε σε ένα σχολείο που θα το αγαπούν τα παιδιά, αλλά και θα το εμπιστεύονται οι γονείς. Ενα σχολείο που θα είναι ανοικτό στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής βάζοντας στο κέντρο τον μαθητή. Ενα σχολείο ανοικτό σε ιδέες και καινοτόμες δράσεις. Ενα σχολείο που θα δίνει  τη δυνατότητα στον μαθητή να ανακαλύπτει τη γνώση μέσα από ένα βιωματικό πλαίσιο. Ενα σχολείο που θα καλλιεργεί την περιβαλλοντική συνείδηση, αλλά και θα προετοιμάζει τον μαθητή για τη ζωή».

Μία από τις καινοτόμες δράσεις του διευθυντή που εξέπληξαν εφέτος γονείς και μαθητές ήταν το… Σινέ Σχολείο. Εκμεταλλεύθηκε την αίθουσα home cinema του σχολείου και διοργάνωσε τέσσερις κινηματογραφικές προβολές με δωρεάν είσοδο, απογεύματα Σαββάτου. Στις προτεραιότητές του είναι να κάνει το σχολείο ελκυστικό και ευχάριστο στα παιδιά. Ετσι, το 4ο Δημοτικό υποδέχεται τους μαθητές με μουσική, ενώ μουσική ακούγεται και στα διαλείμματα.

Επιδίωξη του κ. Σιούτα, ακόμη, είναι το σχολείο να μην είναι εσωστρεφές αλλά να συνεργάζεται αρμονικά με την ευρύτερη τοπική κοινωνία. Με πρότασή του ξεκίνησε να λειτουργεί εφέτος το Σύγχρονο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Δήμου Νέας Σμύρνης όπου είναι και υπεύθυνος. Το 2007 ο κ. Σιούτας επελέγη ως σχολικός σύμβουλος στην 7η Περιφέρεια Αθήνας. Επειτα από τέσσερα χρόνια όμως αποφάσισε να αφήσει τη θέση του σχολικού συμβούλου. Επέστρεψε στις διδακτικές αίθουσες και ανέλαβε διευθυντής στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Σμύρνης.

Η απόφασή του εξέπληξε τους συναδέλφους του. «Διαφώνησα στην απόφασή του να επιστρέψει ως διευθυντής εγκαταλείποντας μια θέση θεσμικά ανώτερη. Ο Νίκος όμως είχε αποφασίσει να επιστρέψει σε χώρους που τον γεμίζουν πραγματικά και με τις καινοτόμες υπερβάσεις του να δημιουργήσει ένα δημόσιο σχολείο που το αγαπούν τα παιδιά και το εμπιστεύονται οι γονείς», θα πει ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Σχολικών Συμβούλων Ιωάννης Κάππος. Αλλά και ως σχολικός σύμβουλος ο κ. Σιούτας, θυμάται ο κ. Κάππος, «συνεχώς αναζητούσε την καινοτομία και την ενίσχυση της πρωτοβουλίας των εκπαιδευτικών, ώστε το σχολείο να ξεφύγει από το συμπεριφοριστικό μοντέλο και να γίνει ένα πραγματικό σχολείο εργασίας».

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. Ο διευθυντής προσπαθεί να εκμεταλλεύεται την 35χρονη εμπειρία του στην εκπαίδευση, αλλά και τις γνώσεις του στην ψυχολογία. Στο μπλογκ του σχολείου «ποστάρει» συχνά συμβουλές και προτρέπει τους γονείς να επικοινωνούν μαζί του. «Μη διστάσετε να μου γράψετε στο e-mail θέματα που θέλετε να συμπεριλάβουμε και να αναπτύξουμε», τους γράφει. Συμβουλές προς τους γονείς δίνει και μέσω του ιντερνετικού ραδιοφωνικού σταθμού του σχολείου που εγκαινίασε εφέτος.

Οι δράσεις του και η συμβουλευτική προς τους γονείς είχαν ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα. Οταν δίδασκε το 1983 στο διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Υψηλάντη Βοιωτίας είχε συνεργαστεί με τη Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης σε προγράμματα στήριξης των γονέων.

Στην πορεία του στον χώρο της παιδαγωγικής προσπάθησε να είναι πάντα δίπλα στα παιδιά και στους γονείς, εντός και εκτός σχολείου. Διαθέτει γνώσεις και για τα παιδιά με αναπηρία, αφού έχει μετεκπαιδευτεί σε αυτόν τον τομέα στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης.

Στο παρελθόν έχει ασχοληθεί και με την τηλεόραση, όπου και εκεί επίκεντρο των δύο εκπομπών που παρουσίαζε («Παιδικά χαμόγελα» και «Γονεϊκές ιχνηλασίες») ήταν το παιδί και οι γονείς. Επίσης, στο Πάντειο μετά το διδακτορικό του στην Ψυχολογία δίδαξε το μάθημα Τηλεόραση και Παιδική Ηλικία.

http://www.tanea.gr/news/greece/article/5019611/daskalos-kai-ektos-ths-aithoysas/

Link : http://xenesglosses.eu/2013/06/poios-eisai-esy-daskale-pou-xalas-tin/#ixzz2V3Jms7PS

5 γυναίκες!!!

H 5χρονη που φωτογραφίζεται τιμώντας 

πέντε σπουδαίες γυναίκες της Ιστορίας

 Δεν ντύνονται πριγκίπισσες όλα τα κοριτσάκια - ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για πέντε μεγάλες ηρωϊδες

  Όταν η κόρη της, Έμμα, έγινε πέντε χρονών, η φωτογράφος Jaime Moore, ήθελε να τη φωτογραφίσει για να γιορτάσει την περίσταση, έτσι άρχισε να ψάχνει για έμπνευση στο διαδίκτυο. «Παρατήρησα ότι πολλά νέα κορίτσια ντύνονται σαν πριγκίπισσες της Ντίσνεϋ», είπε η Moore στο σάιτ της. «Όπου και να κοίταξα το 95% των ιδεών αφορούσε στο πως να ντύσει κάποιος το κοριτσάκι του πριγκίπισσα της Ντίσνεϋ.»

Έτσι αντί να στραφεί σε φανταστικούς χαρακτήρες, η Moore επικέντρωσε το πρότζεκτ της σε πραγματικά πρότυπα. Επέλεξε πέντε γυναίκες για να τιμήσει τα πέμπτα γενέθλια της κόρης της, και αναδημιούργησε τα διάσημα πορτρέτα των Susan B. Anthony, Coco Chanel, Amelia Earhart, Helen Keller, και Jane Goodall.   «Ήθελα να ξέρει την αξία αυτών των απίθανων γυναικών, οι οποίες πήγαν κόντρα σε όλα ώστε εκείνη να έχει τώρα τα πάντα» εξήγησε η Moore.     
Πατώντας πάνω στις φωτο αυτές μεγαλώνουν και μπορείτε να διαβάσετε και διάσημες φράσεις των σπουδαίων γυναικών. (αὐτό στήν πηγή, δηλαδή εδώ) 

  Coco Chanel. Η σημαντικότερη σχεδιάστρια μόδας όλων των εποχών.      

 Amelia Earhart: Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας και συγγραφέας. Η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό.   

Helen Keller: Αμερικανίδα συγγραφέας, λέκτορας και ακτιβίστρια. Σε ηλικία 19 μηνών, οι γονείς της αντιλήφθηκαν ότι ήταν κωφή και τυφλή και την πήγαν στο Ινστιτούτο Τυφλών της Βοστώνης, όπου την ανέλαβε η παιδαγωγός Άννα Σάλιβαν. Η περίπτωσή της διαδόθηκε παγκοσμίως λόγω ενός θεατρικού έργου το οποίο ήταν βασισμένο στην αυτοβιογραφία της, που αναπαριστούσε τις προσπάθειες της Σάλιβαν να αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας μαζί της. Έμαθε γερμανικά, ελληνικά και λατινικά. Ήταν το πρώτο άτομο με κώφωση και τύφλωση που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο το 1914. Συνέχισε τη μελέτη ξένων συγγραφέων και φιλοσόφων, ενώ υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας. 

 Jane Goodall: Ερευνήτρια πρωτευόντων θηλαστικών, γνωστή για τη δουλειά της με τους πιθήκους. Επίσης ανθρωπολόγος.   Και εδώ η μικρή Έμμα ποζάρει ως ο εαυτός της     

  Η φωτογραφία όμως που μου έμαθε τα περισσότερα και με άγγιξε πιο πολύ ήταν αυτή εδώ:   

 Susan B. Anthony: Ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπήρξε πρωτοπόρος μαχήτρια του γυναικείου κινήματος τον 19ο αιώνα - πολλές δεκαετίες πριν αναγνωριστούν στις γυναίκες και τα απλούστερα δικαιώματα όπως αυτό της ψήφου.  Το 1868 ίδρυσε το πρώτο περιοδικό για τα δικαιώματα των γυναικων, το REVOLUTION. Το μοτο του ήταν: "Αληθινή Δημοκρατία: οι άντρες, τα δικαιώματά τους και τίποτα περισσότερο / γυναίκες, τα δικαιώματά τους και τίποτα λιγότερο".  Πριν να αποσυρθεί (πέθανε στα 86 της το 1905) απαντώντας σε ερώτηση αν πίστευε ότι κάποτε όλες οι γυναίκες των ΗΠΑ θα είχαν δικαίωμα ψήφου, απάντησε: "Θα γίνει, αλλά δεν θα μπορέσω να το δω. Είναι αναπόφευκτο. Δεν μπορούν να μας κρατήσουν για πάντα στα δεσμά μας όπως δεν τα κατάφεραν και με τους σκλάβους. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε, και πιστεύω ότι αυτό θα γίνει μέσα στην επόμενη γενιά.   "Θα πετύχουμε" ήταν τα λόγια που άφησε στα "κορίτσια" της για να τις εμψυχώσει στον μακρύ, δύσκολο αγώνα που θα ακολουθούσε.  Δεκατέσσερα χρόνια μετά το θάνατό της, και μετά από σκληρές, επίμονες διεκδικήσεις, το δικαίωμα ψήφου των γυναικών έγινε νόμος. Στις 26 Αυγούστου του 1920 πέρασε επιτέλους το 19ο άρθρο (που είχε συγγράψει η ίδια η Anthony) στο Σύνταγμα των ΗΠΑ. 

 Πηγή: www.lifo.gr

Ποίημα στους φίλους, Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Διαλέγω νά σᾶς ἀφιερώσω σήμερα,
ἀγαπημένα παιδιά τῆς Γ΄ Λυκείου,
τώρα πού οἱ Πανελλαδικές γιά κάποιους ἔχουν τελειώσει
καί γενικά γιά ὅλους ἔχει περάσει ἡ μεγάλη μπόρα...

...ἕνα ποίημα.

Παρά τό γεγονός ὅτι δέν ἀνήκω στόν κύκλο τῶν φίλων σας

σᾶς τό ἀφιερώνω μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη

γιατί ἐμπεριέχει κάποια ἀπό αὐτά πού θά ἤθελα νά σᾶς πῶ...

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

     Δεν μπορώ ν’ αλλάξω

    το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.

Να εκπέμπεις αγάπη.

Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.

Να εκτιμούμε τη ζωή. 

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι. 

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλομοίρης , Ελληνικά Γράμματα, 1995 

Ἄν ἄλλαζα τούς δύο τελευταίους στίχους

θά ἔγραφα:

Χάρηκα πού ἤμουν καθηγήτριά σου.

Σ' εὐχαριστῶ γιά ὅσα μοῦ ἔδωσες...

Νά θυμᾶσαι ὅτι πάντα θά εἶμαι ἐδῶ γιά σένα, ἄν μέ χρειαστεῖς...

Στιγμιότυπα από την παρέλαση

H Ποικίλη στοά ... στο φως!

Οι τοίχοι της διακοσμημένοι με έργα ονομαστών ζωγράφων και θέματα από μυθικά και ιστορικά κατορθώματα των Αθηναίων, με γνωστότερο όλων τη Μάχη του Μαραθώνα. Ο λόγος για την Ποικίλη Στοά που χτίστηκε μεταξύ 475 με 450 π. Χ. και αρχικά ονομάστηκε Στοά του Πεισιάνικτου.
Ένα μέρος της έχει ήδη αποκαλυφθεί στο Μοναστηράκι, ενώ απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ανοίγει τον δρόμο στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών για περαιτέρω ανασκαφικές έρευνες.
Για να συνεχιστούν, όμως οι έρευνες, πρέπει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, να απαλλοτριώσει ή να εξαγοράσει απευθείας -με δική της δαπάνη υπέρ του ελληνικού

Δημοσίου- τα οικόπεδα που βρίσκονται επί των οδών Αγίου Φιλίππου 20 και Αδριανού και Αγίου Φιλίππου 14.Σε αυτά υπάρχουν δύο κτίρια των αρχών του 19ου αιώνα -τα μοναδικά κτίσματα που απομένουν στο ανατολικό μέτωπο του τετραγώνου-, τα οποία σήμερα στεγάζουν επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος και έχουν υποστεί πολλές επεμβάσεις, η απομάκρυνσή τους θα βοηθήσει στην αποκάλυψη ευρύτερου τμήματος του αρχαίου μνημείου.
Συγκεκριμένα, το οικόπεδο που βρίσκεται επί της οδού Αγίου Φιλίππου 14 βρίσκεται ακριβώς πάνω από το μέσο της Στοάς του 5ου αιώνα, κρύβοντας ένα μακρύ τμήμα του πίσω τοίχου, εσωτερικούς και εξωτερικούς κίονες, ενώ το οικόπεδο που είναι στη γωνία Αδριανού και Αγίου Φιλίππου 20 καλύπτει την περιοχή ακριβώς μπροστά από την Ποικίλη Στοά και μερικώς τον ποταμό Ηριδανό.
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο με ομόφωνη γνωμοδότηση την Τρίτη, ενέκρινε το σχετικό αίτημα της Αμερικανικής Σχολής, δίνοντας προτεραιότητα σε μια σημαντική από αρχαιολογική άποψη περιοχή, κάποτε πολυσύχναστη και με πολυάριθμα μνημεία, όπου η ανάδυση νέων ιστορικών πληροφοριών θεωρείται βέβαιη.
http://news.in.gr

Με αφορμή την 6η Μαρτίου, που είναι μέρα ενάντια στη Σχολική Βία, και σε συνδυασμό με το θέμα που είναι και ο τίτλος της Ερευνητικής μας Εργασίας, η μία ομάδα ξεκίνησε ένα ερωτηματολόγιο, για να δούμε αν υπάρχει τελικά το φαινόμενο στα σχολεία μας.
Οι μαθητές μου, του Β12 project, μου πρότειναν να αναρτήσω το ερωτηματολόγιο στην e-φηβική-μ@τιά, ώστε να έχουμε όσες περισσότερες απαντήσεις μπορούμε.
Για να δούμε είχαν δίκιο;

Όσοι μαθητές και εκπαιδευτικοί επιθυμούν, ας απαντήσουν.Πατήστε στον επόμενο σύνδεσμο, συμπληρώστε το ερωτηματολόγιο και στο τέλος της φόρμας πατήστε submit.

Ερωτηματολόγιο Για τη Σχολική Βία

Η ομάδα Β12 του 1ου ΓΕΛ Αιγάλεω, σας ευχαριστεί πολύ.

Σας προσκαλούμε στην παράστασή μας!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση των ερευνητικών εργασιών των σχολείων μας, με θέματα το ελληνικό θέατρο σκιών και τη μουσική παράδοση των μεσογειακών χωρών.

Η εκδήλωση θα γίνει την 

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 

και ώρα 8.00 μ.μ. στο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Αιγάλεω «Γιάννης Ρίτσος» 

και θα περιλαμβάνει τραγούδια και χορούς από όλη σχεδόν τη λεκάνη της Μεσογείου, που συνδυάζονται με την παράσταση

 «Ο γάμος του Καραγκιόζη».

Θα έχει χορούς από την Ελλάδα, την Κύπρο, την Κάτω Ιταλία, την Ισπανία και την Αφρική και φυσικά αντίστοιχες μουσικές και τραγούδια!

Σενάριο, σκηνικά,

Το βιολογικό γάλα ... κατατάσσεται στα βιολογικά όπλα;

Είναι το λεγόμενο... γαλάσνικοφ!

Η ιστορία της μουσικής - ωραίο βιντεάκι!

Η μικρή Ολλανδέζα παίζει Τσιτσάνη στο βιολί!

                                         

       Η Ολλανδή Emmy Storms θεωρείται μια απ' τις σημαντικότερες σολίστ του βιολιού σε παγκόσμιο επίπεδο. Γεννημένη στις 22 Δεκεμβρίου του 1988, ξεκίνησε μαθήματα από τα πέντε της χρόνια ενώ στα οκτώ φοιτούσε στο Royal School of Music της Χάγης. Από το 2005 άρχισε να διακρίνεται σε διαγωνισμούς της πατρίδας της και γρήγορα ήρθε η διεθνής αναγνώριση. Στο εκπληκτικό video που έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε, την απολαμβάνουμε επί σκηνής να ξετυλίγει, συνοδεία ορχήστρας, τα δεξιοτεχνικά της χαρίσματα στην περίφημη σύνθεση Tzigane του Maurice Ravel. 

         Μετά το φινάλε ακολουθεί θερμό χειροκρότημα και η Storms επιστρέφει στη σκηνή για να «κεράσει» τους θεατές με το καθιερωμένο encore. Συνήθως σε αυτά τα μέρη ο δεξιοτέχνης παίζει ή τα πιο δημοφιλή ή τα περισσότερο αγαπημένα του έργα, αυτά που αισθάνεται πιο «κοντά» και «βαθιά» στην ψυχή του. 

    Η Storms οπλίζει λοιπόν της «φαρέτρα» της και εξαπολύει τα βέλη της αποδίδοντας το περίφημο σόλο: 

Τα ωραία του Τσιτσάνη. 

Παρατηρώντας να μάχεται με τις δοξαριές της διαπιστώνουμε την πολυπλοκότητα και το μεγαλείο της συνθετικής τέχνης του πραγματικά σπουδαίου δημιουργού. Το εκκωφαντικό χειροκρότημα που ακολουθεί εκφράζει το θαυμασμό του κοινού για τη σολίστ αλλά και την ποιότητα της επιλογής της. 

Πηγή: ogdoo.gr

Υ.Γ. Τη συγκεκριμένη ανάρτηση την αφιερώνω 
στους δύο μεγαλύτερους λάτρεις του Τσιτσάνη που γνωρίζω: 
τον Γιώργο Κωνσταντινέα (μέγα τουμπελεκτζή) 

και τον Φώτη Πουλόπουλο (μπουζουκτζή - καραγκιοζοπαίκτη).

Βουτιά στο κενό, ποίημα μαθήτριας

Οι ποιητές είναι ελεύθεροι,
       ελεύθεροι μέσα στο χρόνο,στον χώρο που κινούνται..

       Και σ'έναν κόσμο καινούριο,
   εντελώς δικό τους
       μέσα στον οποίο αισθάνονται 
   και ανακαλύπτουν.

       Μα υπάρχει άραγε κάποιος φόβος που τους σταματά;
  Κάποιο σκοτεινό σημείο;

         Οι ποιητές είναι ελεύθεροι να περπατούν 
     σε δρόμους..
        Λευκούς, κόκκινους, χρυσούς, γαλάζιους..
        μα και σε πιο σκοτεινούς ακόμα


       Οι ποιητές τολμούν να κάνουν τη βουτιά εκείνη,
    στο κενό..
      για την ποίηση,για την "Μούσα", για το πνεύμα,
      για το αμάρτημά τους...


      Μην τους σταματάτε.

   Αν είναι, βουτήξτε κι εσείς μαζί τους.

Ρ. Μ. (μαθήτρια της Γ΄ τάξης του 4ου ΓΕΛ Αιγάλεω)

Τα παιδιά μοιράζονται - ωραίο βιντεάκι

Δείτε το βιντεάκι πατώντας το ακόλουθο link:

Τα παιδιά μοιράζονται