Σούπερ γιαγιά... κουβαλάει την εγγονή της κάθε μέρα για να πάει σχολείο!

Διάβασα αυτή την ανάρτηση που μου έκανε εντύπωση και τη μεταφέρω ως έχει από το ιστολόγιο του Χρήστου Μιχαηλίδη.

 

"Είναι μέρες τωρα που πασχίζω να "περάσω" στο δελτίο ειδήσεων του Αντέννα, στη Κύπρο, μια "ειδησούλα" ενός λεπτού και δώδεκα δευτερολέπτων, που με έχει συγκλονίσει, και που γέμισε την καρδιά μου ελπίδα. Δεν τα κατάφερα. Γιατί, στο άθλιο, όπως το έχουμε καταντήσει, επάγγελμά μου, (όπου και η δική μου ευθύνη είναι μεγάλη), οι αληθινές ειδήσεις εύκολα θυσιάζονται για να χωρέσουν οι ευτελείς και οι ... απαραίτητες!

Είπα, λοιπόν, να την "μεταφέρω" εδώ, την ιστορία που θα δείτε στο βιντεάκι που ακολουθεί (από ρεπορτάζ του αγγλικού ITN), και από την μετάφραση του σπικάζ που έκανα o ίδιος. Είναι η ιστορία μιας γιαγιάς που κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι, βρέξει-χιονίσει, μεταφέρει στη πλάτη της, στο σχολείο, την ανάπηρη εγγονή της. Είναι μία απλή ιστορία, που δεν μου επιτρέπεται να την δραματοποιήσω, γιατί τότε θα γίνει ... τηλεοπτική. Είναι - μέρες άγιες- η ιστορία του ανθρώπου που τιμά την ύπαρξή του, και δοξάζει αυτό που ονομάζουμε "ζωή".

Να αναγκάζεσαι να περπατήσεις για να φτάσεις στο σχολείο σου, είναι μία πρόκληση που μπορεί να συναντήσεις σε πολλά μέρη του κόσμου. Για την 57χρονη Ζιάνγκ Σαν Γιουν Κόϊ και την εγγονή της Ταν, το καθημερινό πήγαιν-έλα προς και από το σχολείο είναι, στ' αλήθεια, μια επίπονη δοκιμασία.

Το κοριτσάκι έχει εγκεφαλική παράλυση, και δεν μπορεί να περπατήσει. Και έτσι, κάθε πρωί, τα τελευταία τρία χρόνια, η γιαγιά της την πηγαίνει στο σχολείο, κουβαλώντας την στη πλάτη, απόσταση 5 χιλιομέτρων, περιμένει εκεί μέχρι να τελειώσει τα μαθήματά της, και την ξαναβάζει στην πλάτη για τα άλλα 5 χιλιόμετρα της επιστροφής.

Ο δρόμος είναι δύσβατος και ορεινός. Τον χειμώνα, η Ζιάνγκ πέφτει συχνά, αλλά σηκώνεται γρήγορα και αγόγγυστα συνεχίζει. Δεν έχουν αργήσει ποτέ, ούτε ένα λεπτό,  να φτάσουν στο σχολείο, και ας χρειάζονται δύο ώρες γεμάτες στο "πήγαινε", και άλλες δυό στο "έλα".

Κατά τραγική ειρωνεία, το σχολείο λειτουργεί και ως οικοτροφείο για μαθητές και μαθήτριες που ζουν σε μακρυνές περιοχές, αλλά η Ταν, λόγω της αναπηρίας της, δεν μπορεί να μείνει εκεί ως εσώκλειστη. Χρειάζεται ειδική φροντίδα, που δεν μπορεί το σχολείο να της παράσχει. 

Υπολογίζεται ότι η γιαγιά έχει κουβαλήσει την εγγονή της, που τώρα είναι 7 ετών, περισσότερα από 10.000 χιλιόμετρα, και δηλώνει ότι θα συνεχίσει να το κάνει όσο θα αντέχει. Η ιστορία τους έχει λάβει δημοσιότητα, και οι τοπικές αρχές στην νοτιοδυτική επαρχία της Τσονγκ Κινγκ,  προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα ωστε να υποβληθεί η Ταν σε εγχείρηση, με την ελπίδα να βελτιωθεί η κατάστασή της". 

Πηγή: filoftero

Αυτή η γιαγιά δεν είναι μία σύγχρονη ηρωίδα; Όχι πείτε μου!!! 

Από αυτό το μικρό και μακρινό ιστολόγιο τής σφίγγω το χέρι,

της στέλνω το θαυμασμό και την συμπαράστασή μου

και την κλείνω σε κείνο το σημείο της καρδιάς

που φυλάμε τα πιο πολύτιμα...