"Μεσάνυχτα στο Παρίσι"

Mία ταινία...
                                          

Υπόθεση

'Ενας αμερικάνος συγγραφέας ,λάτρης της ρομαντικής και μποέμικης ζωής επισκέπτεται με την πραγματίστρια γυναίκα του το Παρίσι. 'Ενα βράδυ ,όταν χτυπά το ρολόι μεσάνυχτα θα βρεθεί αίφνης πίσω στην μπελ επόκ.

Αμερικανοισπανική ταινία, σκηνοθεσία Γούντι Αλεν με τους: Όουεν Γουίλσον, Ρέιτσελ Μακ Άνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κάθι Μπέιτς, Κάρλα Μπρούνι

Η δική μου άποψη 

Πρέπει να ομολογήσω ότι αρχικά είχα τους ενδοιασμούς (άλλη συζήτηση το γιατί).

Ευτυχώς όμως το site που βλέπω ταινίες δεν μου άνοιγε τίποτα σε συνδυασμο με την εκ των προτέρων αγάπη μου για το Παρίσι, έτσι αποφάσισα να την δώ. 

Η μουσική είναι εξαιρετική σε τραβάει να χορεψεις με όποιον βρείς μπροστά σου, η αναδρομή τόσο εποικοδομητική. Ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω αν το Παρίσι ειναι καλύτερο το βράδυ ή το πρωί. Υποθέτω οτι το βράδυ συμβολίζει τους ρομαντικούς και το πρωί τους εξερευνητές.Όταν τελείωσε, έπλυνα τα δόντια μου (διότι είχε πάει 2 το βράδυ), κοίταξα στον καθρέφτη και αισθανόμουν όμορφα και ήμουν ευτιχισμένη γιατί είχα ταξιδέψει στο Παρίσι! 

Είχα αυτό το χαζοχαρούμενο ύφος του ερωτευμένου, γιατί ένιωθα την μέση μου να λικνίζεται με το ρομαντικό ρυθμό του μπλούζ και της τζάζ, την γλώσσα μου να γεύεται την θεσπέσια γεύση του λευκού κρασιού και άκουγα τα τακούνια να χτυπούν τα σοκάκια του Παρισιού. Αυτό που διαπραγματεύεται η ταινία είναι ότι δεν έχει σημασία το που γεννήθηκες και είναι τυχαίο το γεγονός ότι μεγάλωσες σε μια χώρα. Αυτό, όμως, που έχει σημασία και που θα σε κάνει ευτυχισμένο είναι η ανακάλυψη του πού πραγματικά ανοίκεις. Άν λοιπόν είστε απο τους ρομαντικούς και τους κολτουριάρηδες που θέλουν να πάνε στο Παρίσι να την δείτε! 

Θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό!!!!!!...

Εγώ προσωπικά δεν κοιμήθηκα το αυτό το βράδυ (γέλια)