Σήμερα 14/1/12 και ώρα γύρω στις 4:30 ο καιρός εδώ είναι βροχερός, κατά ένα περίεργο τρόπο σκέφτηκα να ακούσω αυτό το τραγούδι. Πείτε δεν είναι πολύ ωραίο; Σε ταξιδεύει, σε πάει αλλού πως το λένε; Αν και οι στίχοι δεν έχουν καμία σχέση με τον καιρό και τα ταξίδια, προσωπικά έτσι το έχω συνδέσει.
Φανταστείτε: Είστε σε ένα τραίνο, ακούτε αυτό το τραγούδι, βλέπετε απ'το παράθυρο τοπία και μέρη που δεν έχετε ξαναδεί. Εσείς και ένα τετράδιο. Γράφετε σκέψεις όπως ένας τουρίστας μια φορά που γυρνούσα από Λάρισα με τραίνο. Είχε πλαγιάσει στο παράθυρο κοιτούσε και έγραφε, έγραφε, έγραφε. Όταν γυρίσει στην πατρίδα του θα μπορεί να θυμάται την κάθε στιγμή, την κάθε του σκέψη επακριβώς. Κάτι σαν ημερολόγιο! Τόσο μαγικά!
Τάσο,
ReplyDeleteαυτή σου η ανάρτηση χτύπησε
κατευθείαν στην καρδιά μου!
Δεν είναι μόνο ότι μου αρέσει τρομερά
το συγκεκριμένο τραγούδι,
δεν είναι ότι και το βίντεο είναι πολύ όμορφο...
... είναι κυρίως το σχόλιό σου:
είμαστε σ' ένα τραίνο,
ακούμε το κομμάτι αυτό
και κρατάμε ημερολόγιο.
Τάσο μου, αυτό ακριβώς το έχω κάνει!!!
(εντάξει, δεν άκουγα αυτό, άκουγα άλλα,
αλλά το σκηνικό ήταν το ίδιο)...
Ειδικά τις τρεις φορές που ταξίδεψα
με το τραίνο στην Ευρώπη (με το Ιnterrail)
έκανα ακριβώς αυτό:
κόλλαγα τη μύτη μου στο τζάμι,
ρούφαγα κυριολεκτικά τα τοπία
που φεύγανε γρήγορα έξω απ' τα παράθυρα
και έγραφα, έγραφα, έγραφα...
Θυμάμαι όταν πρωτομπήκα στο τραίνο
από Βrindisi για Παρίσι
(η πρώτη μου φορά στο εξωτερικό)
ήταν νύχτα, έξω σκοτάδι πηχτό.
Κι όμως, εγώ εκεί:
κολλημένη στο τζάμι
να προσπαθώ μέσα από τους σκούρους όγκους
να διακρίνω σπίτια, δέντρα, δρόμους...
να δω πώς είναι αυτή η καινούργια χώρα.
Ένιωθα εκστασιασμένη... δεν το πίστευα
αυτό που συνέβαινε...
Μου φαινόταν μαγικό.
Και ήταν.
Αυτά τα ταξίδια με το τραίνο
σημάδεψαν με κάποιο τρόπο τη ζωή μου.
Άρχισα να σκέφτομαι αλλιώτικα.
Και τώρα που τα σκέφτομαι
νιώθω ότι αυτό το καλοκαίρι...
πολύ θα μου άρεσε να το ξανακάνω!
Χμ... Μου έβαλες ιδέες, φίλε μου Τάσο...
Πριν μπω στο blog μας το τραγουδούσα . Είναι πολύ ωραίο
ReplyDelete