Saturday, March 31, 2012

Ανάσες δροσιάς, κίνηση ψυχής: Πόρτο Ράφτη 30-3-2012

Βότσαλα, αρμύρα, αεράκι, φωτογραφίες, ανάσες ζωής...
Η σχολική ζωή έχει ανάγκη τη δύναμη, το "γέμισμα μπαταριών" 
που της δίνουν οι έξοδοι στη φύση.
Πόσο μας ανανέωσε και μας δρόσισε η χτεσινή μας εκδρομούλα...
στο ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ!!!

Πάρε κυκλάμινα, πευκοβελόνες,
Κρίνα απ’ την άμμο, κι απ’ τη θάλασσα ανεμώνες…
Γιώργος Σεφέρης, Κίχλη, Β΄ 

Μια μυγδαλιά και δίπλα της εσύ. 
Μα πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω.
Τόση χαρά δεν την μπορούν τα μάτια.
Δος μου, Θεέ μου,
όλες τις στέρνες τ' ουρανού να στις γιομίσω.
                                         Νικηφόρος Βρεττάκος

 Κι αύριο είναι πρωί
μα εμείς σήμερα θα καλπάσουμε προς τις κρυψώνες του ήλιου
                                            Οδυσσέας Ελύτης

Και ο ήλιος να! Και τα πουλιά του παραδείσου
Ένας μεγάλος ήλιος πιο μεγάλος απ’ το φως
Γιώργος Σεφέρης, Πρωί

 
Απλώνουμε τα χέρια 
στον ήλιο
και τραγουδάμε.
                                       Γιάννης Ρίτσος, 
                                      Εαρινή Συμφωνία 

 
  
" ...και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες
κι οι ψυχές όσες κι οι συνδυασμοί 
που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια
όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν".
                                                             Οδυσσέας Ελύτης

Το φως κελαηδάει 
στις φλέβες του χόρτου
και της πέτρας.

Οι κραυγές της ζωής
τεντώσαν τόξα δύναμης
τα κλαδιά.
                         Γιάννης Ρίτσος,
                          Εαρινή Συμφωνία

 Η ψαρόβαρκα
... σα νεράιδα αφρόπλαστη, νύφη φτερωτή,
τη χαϊδεύει ο μπάτης.
μύρια πλούτη ατίμητα στην ποδιά κρατεί,
ζηλευτά προικιά της.
                                       Γεώργιος Δροσίνης

Πρέπει να ξέρεις ν' αρπάξεις τη θάλασσα από τη μυρωδιά
για να σου δώσει το καράβι
και το καράβι να σου δώσει τη γοργόνα
κι η γοργόνα να σου δώσει 
τον Μεγαλέξαντρο κι όλα τα πάθη του Ελληνισμού.
                                               Οδυσσέας Ελύτης

Ο μόρτης ήλιος αγκαλιάζει την άνοιξη κάτου απ' τα δέντρα 
κι εμείς αγκαλιάζουμε τα δέντρα.
Αύριο είναι τα γενέθλια του ήλιου κι ο ήλιος έχει τα χρόνια μας.
Εδώ που φτάνουμε άκρη άκρη στ' όνειρό μας, 
γιορτάζουμε μαζί με τον ήλιο την ίδια μέρα
- κάθε μέρα.
                                                       Γιάννης Ρίτσος, 
                                                        Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού

Το χώμα ποτίστηκε με φως.
Δεν ξεχωρίζεις φως και χώμα.
Εμείς είμαστε τ' όνειρό μας.
                                       Γιάννης Ρίτσος, 
                                 Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού 

Έλα, πάμε στα βουνοκορφές, 
να δούμε γύρω μας τους κάμπους 
που ξετυλίγονται σαν πράσινα κύματα.
Γιατί η άνοιξη ξετύλιξε το ρούχο 
που είχε τυλίξει η νύχτα το χειμώνα. 
Το φορούν οι δαμασκηνιές και οι μηλιές, 
στολισμένες σαν νύφες την Άγια Νύχτα. 
Τα δέντρα στους κήπους αποτίναξαν το λήθαργό τους. 
Τα κλαδιά τους αγκαλιάζονται 
σαν μια παρέα εραστών.
 ...
Τα λουλούδια πρόβαλαν απ’ την καρδιά
της φύσης όπως ο αφρός πάνω στη θάλασσα.
 ...
Τώρα είναι η στιγμή ν’ ανασάνουμε βαθιά 
το άρωμα της ανοιξιάτικης αύρας.
                                                  Χαλίλ Γκιμπράν 

Η φύση μας είναι κίνηση.
Απόλυτη ξεκούραση σημαίνει θάνατο.
                           Blaise Pascal

Οι φλέβες του βράχου κατέβαιναν από ψηλά
στριμμένα κλήματα γυμνά πολύκλωνα ζωντανεύοντας
στ’ άγγιγμα του νερού…
Κι ο τόπος σαν το μεγάλο πλατανόφυλλο που παρασέρνει
ο χείμαρρος του ήλιου…
Γιώργος Σεφέρης, Ο βασιλιάς της Ασίνης

 
  
Η κωδωνοκρουσία του φωτός
μας υποδέχεται
στο ξανθό ακροθαλάσσι.
Η αυγή περνάει στην αμμουδιά
βρέχοντας μόλις τα γυμνά της πέλματα
στο χρυσό κύμα.
                                             Γιάννης Ρίτσος,
                                               Εαρινή Συμφωνία 

Αν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες στα λουλούδια μου,
όπως αυτή τη στιγμή, 
θα νόμιζαν πως τα διδάσκω.
Ενώ είμαι εγώ που ακούω
και αυτά που μιλούν.
Έχοντάς με στο μέσο
μού διδάσκουν το φως.
                                          Νικηφόρος Βρεττάκος
Άνοιξε τα παράθυρα να δεις το σύμπαν ανθισμένο
μ' όλες τις παπαροόυνες του αίματός μας
- να μάθεις να χαμογελάς.
Να ' τος ο ήλιος
πάνω απ' τις μπρούτζινες πολιτείες
πάνω απ' τους πράσινους αγρούς
μες στην καρδιά μας.

Ύψωσε τα ματόκλαδα.

Καλοί μου ανθρώποι
πώς μπορείτε 
να σκύβετ ακόμη;
Πώς μπορείτε 
να μη χαμογελάτε;
Αστράφτει ο κόσμος
ακούραστος.
Κοιτάχτε.
Γιάννης Ρίτσος, 
Εαρινή Συμφωνία

... ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μας, Κώστα! Συμφωνείς;

Θα κλείσω αυτή την ανάρτηση με μία φράση που διάβασε κάπου
ο φυσικός μας, ο Μιχάλης Φιλιόγλου και μας την μετέφερε, 
χτες στην εκδρομή:
"Ο στόχος της εκπαίδευσης είναι να μετατρέψει 
τους καθρέφτες σε παράθυρα".
Αμήν.

Υ.Γ. Οι εκδρομές, πάντως, ανοίγουν ένα παράθυρο του σχολείου στη φύση και την επικοινωνία.
Βγάζουν τα παιδιά από το μικρόκοσμο της καθημερινότητας,
της μονομέρειας του "διαβάζω για να πετύχω κι αδιαφορώ για ό,τι με αποσπά από το στόχο",
δίνουν βήμα στην ελεύθερη έκφραση, στην ξεγνοιασιά
και το σκύψιμο του ενός στα μάτια του άλλου. Έστω και για λίγο.
Η μάνα φύση πάντα κάνει το θαύμα της.

Thursday, March 29, 2012

Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Ποιητής, Νόμπελ 1979

Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες.

Monday, March 26, 2012

Στιγμιότυπα λίγο πριν την παρέλαση...



Ω, νεότητα,
πληρωμή του ήλιου,
αιμάτινη στιγμή
που αχρηστεύει το θάνατο!
                              Οδυσσέας Ελύτης