Μία μεγάλη κυρία του πιάνου: Martha Argerich!!

Μου αρέσει να ακούω το τρίτο πρόγραμμα.
Με ταξιδεύει και με χαλαρώνει.
Νομίζω, επίσης, ότι απελευθερώνει τις δημιουργικές μου δυνάμεις.
Κάτι συμβαίνει με την κλασσική μουσική
μέσα στο μυαλό μου και στη διάθεσή μου...
Μα τώρα θέλω να μιλήσω για μία εξαιρετική ερμηνεύτρια του πιάνου,
που ακούει στο όνομα "Martha Argerich",
στην οποία είχε σήμερα αφιέρωμα το τρίτο πρόγραμμα.

Τι να πω;
Νόμιζα καθώς την άκουγα ότι έπαιζε άγγελος.
Τι αισθαντικότητα, τι βάθος στο παίξιμό της, θα έλεγα "ποίηση".
Τι να πω;
Τόσους και τόσους ερμηνευτές έχουμε ακούσει,
μα ΑΥΤΗ πραγματικά ξεχωρίζει.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε.
Ακούστε την και κρίνετε μόνοι σας.

Δείτε κι αυτό το βιντεάκι (παλαιότερο, αλλά ωραίο)


Liszt, Hungerian Rhapsody No 6. 1966

(αν δεν έχετε χρόνο να το ακούσετε όλο... με πηδηματάκια στη μπάρα... ακούστε το τέλος και δείτε τα δάκτυλά της πώς κινούνται πάνω στα πλήκτρα)

 Η Martha Argerich είναι ένα από τα πρόσωπα που θαυμάζω
(για να συνεχίσω την κουβέντα που αρχίσαμε στην τάξη
με τα παιδιά του Β2).
Δεν ξέρω σχεδόν τίποτε για τη ζωή της.
Και δεν με πειράζει. Μου φτάνει το πώς παίζει.
Πραγματικά, παθαίνω κάτι όταν την ακούω να ερμηνεύει κομμάτια
του Μπετόβεν, του Λίστ, του Σοπέν... και τόσα άλλα.
Σήμερα που την ξανάκουσα, ξαναέπαθα...

Έλεγε στο ράδιο ο παρουσιαστής:
"Έχει καταπιαστεί με λίγα έργα σχετικά η Μάρθα, 
αλλά όταν καταπιάνεται με κάτι...
...δίνει ερμηνευτικό αποτέλεσμα ιδιαίτερης αξίας. 
Μεταφέρει την πνοή των έργων. 
Τα νιώθει η ίδια πρώτα και αυτό περνά στο παίξιμό της".

Έχει κάτι να δώσει στον κόσμο αυτή η εξαιρετική ερμηνεία.
Δεν νομίζω ότι είναι απλώς ταλέντο.
Είναι και η δουλειά που έχει ρίξει
και το πόσο το έχει ΑΓΑΠΗΣΕΙ.

Αξίζει να παθιάζεσαι με κάτι τόσο όμορφα, έτσι δεν είναι;
Ωραία η κυρία, δεν συμφωνείτε;