"Banksy": δικαίωμα στη διαμαρτυρία και το όνειρο!

                    O πιο διάσημος street artist είναι σίγουρα ο Banksy.
Πολλά σκίτσα του είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα πια, αν και το πρόσωπό του δεν το έχει δει κανένας, αφού δουλεύει συνεχώς νύχτα, δεν δίνει συνεντεύξεις και προσπαθεί να κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. (Καλά κάνει, εδώ που τα λέμε, έτσι;)

Εγώ μένω περισσότερο στο τι κάνει.
Πιστεύει ότι ο τοίχος είναι ένας τρόπος να πολεμά κανείς. Λέει:
“A wall is a very big weapon. It’s one of the nastiest things you can hit someone with.”

Ο άνθρωπος είναι πανέξυπνος, βρίσκει ιδιαίτερα ευφάνταστους τρόπους να διεγείρει την προσοχή και να στηλιτεύσει κάποια κακώς κείμενα. Οι ζωγραφιές του είναι σαν ποιήματα διαμαρτυρίας ενάντια στην ηθική μας κατάπτωση, αντιπολεμικά, αντιρατσιστικά, αναρχικά χαστούκια σε έναν πολιτισμό καλοπέρασης, καταναλωτισμού και ευμάρειας που συνθλίβει την ατομικότητα, το πρόσωπο και το όνειρο.
Έχει κάτι να πει.
Ας τον ακούσουμε.

Υ.Γ. Δεν εννοώ ότι συμφωνώ με όλα όσα έχει ζωγραφίσει ή έχει πει. Διαφωνώ με κάποια.
Μου αρέσει όμως η μαγκιά του.

Γι΄ αυτόν έχει γράψει αρκετές φορές η φίλη μου η roadartist  

(από αυτήν τον πρωτογνώρισα, για να είμαι ειλικρινής). 

Δείτε τα ακόλουθα links από τα σχετικά αφιερώματά της:

Banksy 1    Banksy 2   Banksy 3

 “I need someone to protect me 

from all the measures they take in order to protect me. ”

(Καλά δεν λέει ο άνθρωπος;) 

 

Κοιτάζοντας πολλούς από τους τοίχους που έχει ζωγραφίσει

κάτι μέσα μου δικαιώνεται και πετάει προς τα πάνω.

Άλλοτε ξεκαρδίζεται το κατεργάρικο παιδί (κι αυτό μέσα μου)

κι άλλοτε μου φουντώνει η οργή κι η αγανάκτηση για τους άνομους κρατούντες.

Ναι, βρε παιδί μου. Νομίζω ότι είναι τέχνη κι αυτό.

Γράφει στον τοίχο τη διαμαρτυρία και τα όνειρά του.

Τον πάω.