Wall art: το δέντρο της γνώσης (βήμα βήμα)

Θέλετε να δείτε πώς ξεκίνησε η ιστορία με κείνο το δέντρο στο γραφείο καθηγητών;

Είχαμε δει μία φωτογραφία με ένα δέντρο στον τοίχο, το οποίο φιλοξενούσε 3 μικρά, χαριτωμένα ραφάκια με βιβλία κι είπαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο.

Ιδού από πού μας ήρθε η ιδέα!

Ωραίο, ε; Άρεσε σε όλα τα παιδιά της ομάδας project και με την πρώτη το επέλεξαν από πολλά...

Εντάξει... το δικό μας βγήκε λίγο... διαφορετικό... το παραδεχόμαστε!!

Έγινε, όμως, κατά λάθος και από απειρία...

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, να σχεδιάσουμε ένα δέντρο (η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε την εικόνα μπροστά μας τυπωμένη - την είχαμε δει στον υπολογιστή αλλά μετά δεν την κοιτάγαμε καθόλου.

Το σχέδιο έγινε από μνήμης... δηλαδή για την ακρίβεια η Ελίνα σχεδίασε με μολύβι στο κάτω μέρος του τοίχου έναν κορμό και κάτι κλαδιά στην τύχη). 

Μετά ανέλαβαν δράση τα πινέλα και τα μολύβια μείνανε στο συρτάρι. 

Έπεσε χλαπ η καφετιά μπογιά (όπως ήταν από το κουτί - εντάξει, συμφωνώ χρειάζονται και σκιές στον κορμό, για να γίνει πιο ζωγραφικό...μα δεν προλαβαίναμε. Θα το κάνουμε στο μέλλον) ... ...και όσο ανέβαινε προς τα πάνω σχέδιο δεν υπήρχε και αυτενεργούσε το κάθε πινέλο. 

 

Έτσι, γίνανε κάτι χοντρά κλαριά (για τα ράφια με τα βιβλία), μετά για να ισορροπήσει ... ανέβαινε το δέντρο, ανέβαινε... έφτασε στο ταβάνι τελικά.

 

Άρχισαν κι οι πράσινες οι πινελιές για τα φυλλαράκια.

 

 

 Και από τον οίστρο μας να φτιάχνουμε τα αναρίθμητα (πραγματικά!) φυλλαράκια... δεν πήραμε χαμπάρι που ο κορμπός είχε ανέβει πολύ ψηλά! Φαίνεται καθαρά η ομορφιά του στη διπλανή φωτογραφία...

Πάμε, λοιπόν, στο πίσω μέρος της αίθουσας σε διάλειμμα κουβεντούλας, το βλέπουμε... και μας πιάνει η ψυχή μας!

Αμάν! Τώρα τι κάνουμε;

Σβήνουμε... Γρήγορα... Εύα... ώχρα και άσπρο να πιάσουμε το χρώμα του τοίχου...

Άρχισαν οι αλχημείες...

Πήραμε χρώμα και όλοι μαζί αρχίζαμε να σβήνουμε τον κορμό (για να κατέβει το φόντο προς τα κάτω)...

Τα γέλια που ρίξαμε δεν περιγράφονται!!!

Στην ακόλουθη φωτογραφία φαίνεται το "σβήσιμο" κορμού...

... και η συνέχεια με τα ατελείωτα φυλλαράκια...

 Τελικά... ανεβήκαμε πάνω από το κλιματιστικό... Ζωγραφίσαμε και τον σωλήνα με τα καλώδιά του...

και τι ανακαλύψαμε;; Μέσα εκεί έχουν κάνει φωλιά τα πουλιά. Κι εκεί που ζωγράφιζε η Εύα κι η Ελίνα σκαρφαλωμένες ψηλά... και λέγαμε να βάλουμε στο δέντρο και κανένα πουλάκι... τσακ... ακούνε τιτιβίσματα.

Καταλαίνετε τι έγινε! Το έλα να δεις...

Δεν έλειψαν και τα απρόοπτα... Ένα γραφειάκι εκεί πέρα... ήδη διαλυμένο, για να πούμε την αλήθεια... ε... αποδιαλύθηκε, με το που έφυγε από τη θέση του. 

Θα γίνει πρώτη ύλη, όμως, για ζωγραφικούς πίνακες...

Εδώ βλέπετε στιγμιότυπα από την αγωνιώδη προσπάθεια των αγοριών να το συναρμολογήσουν (με σφυριά, με σπρωξίματα κλπ).

 Τέλος πάντων... στήθηκε το γραφείο, βγάλαμε την αναμνηστική φωτογραφία... και μετά αφού τακτοποιήσαμε, το βάλαμε στη θέση του... πάω εγώ να καθαρίσω την καρέκλα του συναδέλφου μου του Γιάννη του φυσικού ... την ακουμπάω πάνω στο γραφείο και πάρ' το κάτω!

Αυτά τέλος πάντων με το δεντράκι μας!

  

Τι λέτε, λοιπόν;

ρωτάει ο "μάστορας" με το πινέλο...