Saturday, January 14, 2012

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ


Χτες βράδυ πήγα σινεμά.
Έφτασα τρέχοντας (οριακά πρόλαβα), χωρίς να ξέρω τι έργο θα δούμε.
Μου λένε: θα δούμε "Το κορίτσι με το τατουάζ".

- Όχι, σκέφτηκα!
Αυτό το σκοτεινό θρίλερ θα δω απόψε; Φτου σου...
Άσε που ξέρω και την υπόθεση και δεν θα με ξαφνιάσει τίποτε...

Το καλοκαίρι είδα τη σουηδική πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Στιγκ Λάρσον.
Η ανιψιά μου διάβασε το βιβλίο, μετά το διάβασε ο αδερφός μου.
Και στους δύο άρεσε πάρα πολύ.
Είδαμε μαζί τη σουηδική εκδοχή της ταινίας,
αλλά δεν μ' άρεσε, όπως σας είπα. Ούτε και στην ανιψιά μου άρεσε.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν... πώς μπήκα στο σινεμά.
Με μισή καρδιά.
Και εκεί κατάλαβα τη δύναμη που έχει η καλή σκηνοθεσία.
Το έργο κράτησε όλη την ώρα το ενδιαφέρον μου.


Εντάξει, δεν είναι στο στυλ μου καθόλου τα θρίλερ - είμαι ειλικρινής -
αλλά ο Ντέιβιντ Φίντσερ σίγουρα ξέρει να σκηνοθετεί.


Έχει καλούς ηθοποιούς...
Ο Ντάνιελ Κρέγκ είναι πάρα πολύ φυσικός στο ρόλο του,
πολύ συμπαθής, ανθρώπινος (όχι James Bond)!


Επίσης, χάρηκα γιατί είδα τον Κρίστοφερ Πλάμερ,
που είναι πολύ αγαπημένος μου ηθοποιός


(ναι, ναι... αυτός που έπαιζε
στη "Μελωδία της Ευτυχίας" με τη Τζούλη Άντριους)
Με εντυπωσίασε, τέλος, η πρωταγωνίστρια, Μάρα Ρούνεϊ.


Πολύ ενδιαφέρουσα κοπέλα πρέπει να είναι.
Εκπέμπει μία ιδιαίτερη γοητεία,
συνδυάζοντας μία λεπτή - υπερβολικά θα λέγαμε - σιλουέτα
με ενα απίστευτα δυνατό βλέμμα.
Έμαθα πως για να γυρίσει αυτή την ταινία,
έκοψε τα μαλλιά της, έμαθε να οδηγάει μηχανή,
πήγε και στη Σουηδία να ζήσει λίγο μόνη της
ώστε να νιώσει την ατμόσφαιρα της χώρας...


Λοιπόν, που λέτε, μην τα πολυλογώ, μου άρεσε η ταινία.
Βέβαια, θεωρώ ότι οι ερωτικές σκηνές
θα μπορούσαν να είναι πιο λίγες ή κάπως διαφορετικές
(γιατί έτσι όπως ήταν ειλικρινά δεν μου άρεσαν καθόλου)
αλλά ευτυχώς το έργο είχε τρία πολύ καλά στοιχεία:
φωτογραφία, σκηνοθεσία, casting.

H άχρηστη πληροφορία της ημέρας:
Ο καημένος ο συγγραφέας του βιβλίου,
o Στίγκ Λάρσον,
πέθανε επειδή χάλασε το ασανσέρ μια μέρα στο γραφείο του,
ανέβηκε με τα πόδια 5 ορόφους
και έπαθε η καρδιά του!


Τι κρίμα!
Νέος έφυγε...

5 comments:

  1. Αυτή την ανάρτηση
    θέλω να την αφιερώσω στην Εύα Χ.,
    περσινή μου μαθήτρια,
    που ως σιλουέτα ταιριάζει με την πρωταγωνίστρια του έργου,
    αλλά επίσης έχει και το ίδιο βλέμμα
    και το ίδιο τσαγανό.

    Εύα, επίσης, ήθελα να σου πω ότι χάρηκα
    πολύ σήμερα που σε είδα στην πρόβα για τη ρεμπέτικη βραδιά!!!
    Επιτέλους, μαζευτήκαμε μία φορά όλοι (εντάξει... περίπου όλοι)...
    Απίστευτο μου φάνηκε...

    ReplyDelete
  2. έχω διαβάσει το βιβλίο.... και απέφυγα να πάω σινεμά νομίζοντας ότι ξέρω τι θα δω... με βάζεις σε σκέψεις όμως!!!

    καληνύχτες!!!!

    ReplyDelete
  3. Kαληνύχτα Ζαχαρούλα μου...
    Ελπίζω να μην το μετανιώσεις αν πας να τη δεις την ταινία...

    ReplyDelete
  4. Είδα το τραίηλερ μα..νομίζω οτι δεν ήταν ενδιαφέρουσα ταινία για μένα..αντριχιάζω με τα τατουαζ!

    ReplyDelete
  5. Αχτίδα μου
    και γω ανατριχιάζω με τα τατουάζ...
    Δεν θέλω να παρεξηγηθώ.
    Είπα από την αρχή ότι οι νουάρ ταινίες δεν είναι καθόλου το στυλ μου.
    Νομίζω ότι μου έκανε εντύπωση
    περισσότερο επειδή πίστευα ότι θα ήταν τελείως χάλια
    κι έτσι όταν είδα ότι δεν ήταν... χάρηκα ...

    Δεν την προτείνω, δηλαδή,
    να τη δουν όλοι,
    απλά έγραψα τις σκέψεις μου...

    ReplyDelete