"Μέλι" ενα προσωπικό ταξίδι της ψυχής

Υπόθεση

Ο Γιουσούφ είναι μοναχοπαίδι και ζει με τους γονείς του σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή. Ο πατέρας του ο Γιακούπ, είναι μελισσοκόμος και έχει τοποθετήσει τις ειδικώς κατασκευασμένες κυψέλες του στην κορυφή των πιο ψηλών δέντρων του δάσους. Με τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας να λιγοστεύουν εξαιτίας της ολοένα και πιο συχνής "εξαφάνισης" των μελισσών, ο Γιακούπ δεν έχει άλλη λύση από το να μεταφέρει τις κυψέλες του σε άλλη ορεινή περιοχή. Η απόφαση του νεαρού αγοριού ν' αναζητήσει τον πατέρα του, θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που έως τότε δεν είχε ποτέ «περπατήσει».

Η δική μου άποψη 

Πολύ ηθική ταινία Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση διότι δεν είχα ξαναδεί ταινία που δεν "ηχεί" καθόλου και όταν εννοώ οτι δεν "ηχεί" εννοώ οτι δεν είναι διαδεδομένη ή και πομπώδης όπως το Sex and the City. Με κέρδισε με την απλότητα και την λιτότητά της και τα μυστηριώδη ερωτηματα που σου προκαλεί κατά τη διαρκειά της. Παράλληλα, υπάρχουν μαγευτικά τοπία και έντονες εικόνες, με μια αποκαλυπτική αποτύπωση, χωρίς καμιά ανάμειξη επεξεργασμένων εικόνων. Μπορώ να πω ότι κατά τη διάρκεια της ταινίας έπιασα τον εαυτό μου να αισθάνεται την δροσιά των φυλλωμάτων και την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος. Δεν υπάρχει μουσική, μόνο ο ήχος την φύσης. Το πιο αξιοπερίεργο ήταν ότι αν και η ταινία ονομάζεται "μέλι" δεν σου αφήνει την γλυκιά γεύση του μελιού, αντιθέτως σε συγκινεί.Όταν θυμάμαι αυτήν την ταινία, μου έρχονται στο μυαλό δύο πράγματα: η γεύση του μελιού (που αν και δεν μου αρέσει, στο μυαλό μου είναι ιδαίτερα γευστικό) μαζί με δεντρολίβανο καμιά φορά και δεύτερον οι ήχοι ενός χωριού, το κουδούνισμα των προβάτων και το τιτίβισμα των πουλιών. Πρέπει να ομολογήσω ότι η παρέα με την οποία το είδαμε μαζί δεν τρελάθηκε όσο εγώ, οπότε μην περιμένετε δράση και ανατροπή.

Κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες για την ταινία: γυρίστηκε στην πόλη Καμλιχεμσίν, κέρδισε  τη Χρυσή Αρκούδα Καλύτερης Ταινίας. Άλλες ταινίες του ίδιου σκηνοθέτη ονομάζονται "Αυγό" και "Γάλα" αντίστοιχα .